De dagen vliegen ons inmiddels ‘om de oren’, niet in de laatste plaats omdat we weer terug zijn in de drukte van de grote stad. Wat is dit een andere ‘wereld’.

Afgelopen maandagmorgen hoorden we, Roy en ik (Marco) op Lawa, dat de airstrip gesloten was vanwege de overvloedige regens van de zondagavond. Binnen 5 minuten werd ons reisplan aangepast: snel onze spullen naar een kano, benzine mixen en direct van wal… Gelukkig stond onze bagage al klaar om mee te nemen.

Om half elf zou er een vlucht vanaf Tabiki naar de stad vertrekken. We waren al aangemeld als passagiers en nu was het zaak zo snel als mogelijk naar Tabiki te varen om deze vlucht maar niet te missen. We hadden nog wat crackers en een zakje pinda’s. Dat werd nu ons ontbijt in de boot.

We waren mooi op tijd en nog voor 12 uur landden we op Zorg en Hoop, het kleine vliegveld in de stad.

Jiska en Curly brachten ons de auto. Ik kon zo naar ons ‘oude’ huis vertrekken waar de sleutel op ons lag te wachten. We logeren drie weken aan de Zonnebloemstraat, het huis waar we in de jaren negentig ruim 9 jaar hebben gewoond.

Diezelfde avond hebben we met Anneke, Klasien en Ilse afgestemd. Samen blikten we terug op alles wat met mee hebben gemaakt de afgelopen weken. We proberen dit te plaatsen in het perspectief van de afgelopen twee, drie jaar en zien dan samen een prachtige lijn van hoe Gods trouw en Zijn genade in de Wajana’s zichtbaar wordt.

We zijn dankbaar hier getuige van te mogen zijn. Ook zijn we erg blij dat we in Anneke, Klasien en Ilse betrouwbare, toegewijde zusters hebben aan wie we onze taken mogen overdragen. Klasien kwam uit Amerika en had gepland om samen met Ilse naar Apetina te gaan. Ze zou daar drie maanden blijven om te helpen in het kinderwerk. Vanwege alle problemen in Lawa hebben we Anneke Kempers gevraagd om ons ‘af te komen lossen’ zodat wij even op adem kunnen komen in de stad. Anneke vroeg toen aan Klasien en Ilse of zij met haar mee wilden gaan naar Lawa en zo is het gegaan. Nu staan wij even in de remise en weten we dat ons ‘werk’ door hen wordt waargenomen. Wat een zegen!

Dinsdag morgen mochten we de dames uitzwaaien toen zij in het vliegtuig stapten op weg naar Lawa. Ik was extra blij omdat duidelijk geworden was dat de airstrip van Apetina ‘open’ was en dat daarom hetzelfde vliegtuig na vertrek uit Lawa door kon vliegen naar Apetina om Marjolein en onze gasten Patrick en Nikki naar de stad te brengen. Hoe blij kan je dan zijn!!

Nu Jiska en Curly met Jayden hier op vakantie zijn, hebben we al een aantal keren met onze kinderen en kleinkinderen op kunnen trekken. We maken de nodige afspraken in de stad om straks weer uitgerust en bevoorraad terug te kunnen gaan naar ‘huis’ in Lawa. Ons vertrek staat gepland voor 6 juni.

Dagelijks staan we in contact met het team op Lawa. We horen goede berichten. Het proces van bevrijding gaat verder met nog meer mensen. Marjolein vertelde van een zelfde ontwikkeling in Apetina. Zij had de oudsten begeleid in hoe om te gaan met een jonge vrouw die met dezelfde problemen in de kerk gekomen was als die we in Lawa dagelijks mee hadden gemaakt. Wij blijven bidden voor Gods bescherming en begeleiding van de leiders in hoe ze hier mee om moeten gaan.

Een hartelijke groet uit Paramaribo.

Marco en Marjolein