Marco & Marjolein in Suriname

Ons leven met de Wajana's

De dagen vliegen om

| 5 reacties

We zien dat het al weer drie weken geleden is dat we ons laatste blog geplaatst hebben. Voor ons is de tijd omgevlogen!

We hebben eerst genoten van de kledingmarkt. Het geeft zo veel voldoening om mensen aan goede nieuwe of tweedehands kleding te kunnen helpen. Mensen zeggen telkens weer dat de kleding van de chinees na een paar keer wassen al weer stuk is. De kleding die ze bij ons kopen gaat veel langer mee. Helaas was er weer veel te weinig mannen- en jongenskleding, dragen de heren en jongens hun kleding totdat het stuk is misschien?

Na de verkoop heeft Marjolein uren staan sorteren en vouwen want alle mooie stapeltjes veranderen in een ogenblik in een wanordelijke hoop. De volgende ochtend ziet het er een stuk gezelliger uit voor de nieuwe kopers als alles weer netjes gevouwen op stapels ligt.

Van de netto opbrengst hebben we alvast een propeller voor de gemeente motor, primer en verf voor het dak van de kerk en een aantal vaten benzine voor de evangelisatie bezoeken aan de verschillende dorpen langs de rivier kunnen kopen.

We zijn inmiddels volop bezig met de voorbereidingen voor een reis naar Canada begin mei. We zullen een aantal indianen reservaten gaan bezoeken om daar het Evangelie te kunnen delen. Het aanvragen van visa voor de Wajana is een ware ontdekkingstocht. In 2017 hadden we voor de reis van Ipomadi en Marco de hele aanvraagprocedure al een keer meegemaakt, dus we dachten dat we nu wisten hoe het in elkaar zat… In de tussentijd zijn er vereisten toegevoegd. Zo moeten de aanvragers uit Suriname hun biometrische gegevens (ogen scan en vingerafdrukken) persoonlijk af komen geven op de dichts bij zijnde Canadese ambassade. Dat is òf Trinidad of Guyana. Bovendien moet dat gebeuren binnen een maand na het indienen van alle papieren.

Tussen de bedrijven door hebben we de rol vloerbedekking, die hier al een aantal maanden lag te wachten om uitgerold te worden, over de oude laag heen gelegd. We hebben weer een frisse vloer gekregen die nu wat steviger aanvoelt onder onze blote voeten. Ook heeft Marco de buitendeuren maar eens flink aangepakt. De verf was uitgedroogd en voor we straks nieuwe deuren moeten kopen heeft hij ze eerst maar eens een grondige opknapbeurt gegeven.

In Nederland hebben we een mooie gitaar gekregen om door te geven aan iemand hier die daar echt behoefte aan zou hebben. Setipan, een van de oudsten van Lawa, is al een tijdje bezig zichzelf akkoorden te leren spelen met een zelf gekocht eenvoudig instrument. Wat was hij blij toen hij zijn oefengitaar bij ons om kon ruilen voor een gloednieuw instrument. De oude geven we weer door aan iemand anders die ook aan de slag wil gaan met oefenen.

In Apetina is de bouwploeg nu bijna klaar met het zagen van alle planken en balken om daarmee de visitorslodge te kunnen bouwen. Via foto’s houden ze ons op de hoogte van de ontwikkelingen. Kijk maar even mee.

Afgelopen weekend zijn we een aantal dagen stroomopwaarts geweest naar Solonam. Het blijft heel bijzonder om te zien hoe de gemeente ook daar in de afgelopen jaren gegroeid is. Vrijdagavond en zaterdagavond hebben we een film, nagesynchroniseerd in het Wajana, laten zien. Zondagochtend na de dienst is er een zegen gevraagd voor de oudsten, de diakenen en diaconessen en de zangleiders. Zo laat men zien dat men zich afhankelijk weet van God in het verder ontwikkelen van de gemeentes. Wij kunnen ons hier helemaal in vinden.

5 reacties

Laat een antwoord achter aan marry Blokzijl Reactie annuleren

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.