Marco & Marjolein in Suriname

Ons leven met de Wajana's

Vliegen, vliegen en weer verder vliegen.

| 8 reacties

Onze tijd in Canada is omgevlogen. Wat hebben we een indrukken opgedaan. Wat zijn we hartelijk ontvangen en hebben we veel mensen kunnen bezoeken. Het is ook goed dat de tijd er weer op zit en iedereen bij zijn/haar eigen gezin aangekomen is.De week in Winnipeg was ook heel afwisselend. Naar een reservaat zo’n 300 km van Winnipeg vandaan gereden. Dit keer met 2 auto’s omdat we onze huurauto in Edmonton ingeleverd hadden. Het was heel bijzonder om te zien hoe we mensen mochten bemoedigen door met ze te bidden, te zingen in het Wajana en te lezen uit de bijbel. Aangezien de afstanden in Canada heel anders ervaren worden door de Canadezen dan door Wajana’s en Nederlanders, reden we ’s avonds na de dienst nog ‘even’ naar huis. Rond middernacht kropen we moe maar voldaan ons bed in. We hebben een aantal dagen in het Family Life Centre in de North End meegekeken en meegedaan. Op woensdag komen vrouwen uit de wijk naar een samenkomst, daarna krijgen ze allemaal een warme maaltijd. Na afloop mogen ze per groep naar een ruimte waar ze kleding en huisraad kunnen uitkiezen. Ook ontvangen ze een tas met levensmiddelen. Na een bepaalde tijd was de volgende groep aan de beurt. Daar konden onze Wajana’s wel om lachen, want ze herkenden het systeem zoals wij dat hanteren bij onze kleding verkoop op Lawa. Donderdag hebben we rondgelopen door de wijk. Wat een trieste en hopeloze toestand vonden we dat. Het heeft ons best aangegrepen. ’s Avonds hebben we daar tijdens de maaltijd ook met anderen over gedeeld. Zaterdag hebben we met de familie Plante en onze groep voor Winnipeg en de First Nation peoples gebeden aan de Forks, de plek waar twee rivieren samenstromen. Dit is van oudsher al een belangrijke plek omdat hier vroeger handel gedreven werd tussen de First Nation people en de blanke handelaren. Ook nu weer een ontroerend moment voor ons allemaal. Onderweg naar Suriname hadden we een lange tussenstop in Trinidad. De avond voor onze komst was daar orkaan Karen overheen geraasd, wat betekende dat er nog veel wegen onder water stonden. Ons uitstapje ging om die reden niet door, maar dit betekende dat we lekker even konden slapen. We hebben van het ontbijt maar een brunch gemaakt. ’s Avonds hebben we tijdens een samenkomst gedeeld wat we in de afgelopen weken meegemaakt hadden. Dit was voor Marjolein haar laatste vertaalmoment van deze reis. Het is prima gegaan, maar omdat er regelmatig simultaan vertaald moest worden, was het best inspannend. Ze heeft heel duidelijk gemerkt dat God haar kracht en wijsheid gegeven heeft om dit te kunnen doen.Afgelopen donderdag zaten we samen al weer op het vliegveld te wachten tot het tijd was om naar Nederland te vliegen. Vrijdagochtend zijn we geland na een prima reis. Nu zijn we bij kinderen en kleinkinderen aan het bijkomen. Van 5 tot 12 oktober zal Marco in Rome zijn voor een Global Leaders conferentie van World Team. Marjolein mag dan bij de kleinkinderen oppassen als de ouders er samen gezellig even opuit gaan.

8 reacties

Laat een antwoord achter aan Mirjam Wouter Reactie annuleren

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.