Marco & Marjolein in Suriname

Ons leven met de Wajana's

In de druk, maar niet in het nauw

| 8 reacties

Deze woorden van de apostel Paulus aan de christenen in Corinthe hebben ons enorm geholpen in de afgelopen weken om steeds weer te vertrouwen dat de plek waar we zijn de plek is waar God ons wil hebben, ook al begrijpen wij daar de logica niet van en gaan onze emoties niet altijd mee.

Na 2 maanden in Paramaribo gebivakkeerd te hebben, verlangden we enorm naar de mensen in Apetina en Lawa. Vanwege Covid-19 hebben we geen toestemming gekregen om het binnenland te bezoeken. Met de huidige stijging van het aantal besmettingen in Suriname ziet het er niet naar uit dat daar in de komende weken of maanden verandering in zal komen. Vandaar dat we de knop hebben omgezet en na overleg met onze leidinggevenden, contact gemaakt hebben met de vliegtuigmaatschappij om ons ticket te wijzigen. Dit is zonder problemen gelukt naar de vlucht van zaterdag 25 juli as.

Vanaf komende zondag zijn we twee weken in quarantaine in het huis van een gezin dat op vakantie is. Geweldig dat dit zo maar kan. Daarnaast kon Stichting Hand onze aanvraag voor een auto ook vervroegen. We hebben vanaf 7 augustus de beschikking over een auto! Wat wordt er weer goed voor ons gezorgd!

Onze terugvlucht staat geboekt voor 27 november, maar gezien de wereldwijde ontwikkeling op reisgebied, is het nog maar zeer de vraag wanneer we terug kunnen. Wat zijn we blij met alle sociale media, die ervoor zorgen dat we contact met de Wajana’s kunnen blijven houden.

De afgelopen maanden hadden we voldoende te doen. Marco heeft weer een aantal Bijbelverhalen voor het kinderwerk geprint, achterop de platen geplakt en vervolgens gelamineerd. Marjolein heeft zich bezig mogen houden met de vertaling van een jeugdbijbel. Het correctie proces moet wachten tot we weer bij de Wajana’s mogen komen.We hebben ook goed voor onszelf gezorgd door te genieten van al het mooie wat de Surinaamse natuur te bieden heeft.Daarnaast hebben we enorm genoten van het contact met onze vierjarige kleinzoon. Elke week mochten we één dag op hem passen. Zo mochten we de band met hem en de rest van het gezin verstevigen.

De komende weken en maanden gaan we zien hoe de Covid-19 zaken zich in Nederland ontwikkelen. We hopen dat we velen zullen mogen ontmoeten. In elk geval hebben we daar nu meer tijd voor. Ondertussen plannen we de nodige tijd mee te gaan helpen met de verbouwing van het nieuwe huis van onze kinderen in Delft. We gaan ons vast niet snel vervelen.

8 reacties

Laat een antwoord achter aan Danielle Hoogendijk Reactie annuleren

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.