Marco & Marjolein in Suriname

De afgelopen weken heeft Marjolein heel wat mensen mogen bezoeken in Nederland. Marco was in die tijd op bezoek in Peru in het kader van Foundations for Farming. Samen met Josue, onze lokale trainer, gingen we op bezoek bij een aantal kleine dorpen in de jungle rondom Pucallpa, zo’n 800 kilometer vanuit Lima.

Samen met Josue

Onze taxi pickup naar Santa Rosa

Marco kreeg een kado dat net past

Dit is een enorm gebied achter de hoge bergen van de Andes, doorkruist door rivieren onder tropische condities. De mensen kunnen daar nu wonen. Aan de huizen (op palen) kun je zien dat een aantal maanden per jaar het water zo hoog stijgt dat de hele bevolking naar de dichtbijzijnde stad verhuizen moet omdat de woningen tot soms wel een meter boven de vloer vol water staan.

De hoogwater lijn staat hoger dan de vloer

Ontbijt

4 uur in de boot, ik paste net onder het provisorische dak

Men komt telkens toch weer terug omdat de rivier vol vis zit en de mensen gehecht zijn aan hun dorp. Vanuit Foundations for Farming bieden we hulp en training om in een aantal hoger gelegen gebieden landbouw op te zetten op grote velden die door de overheid beschikbaar zijn gesteld nadat de authoriteiten daar in het verleden een aantal drugsplantages hebben opgerold.

Verjaardag 2025

24 mei werd voor Marco een bijzondere dag. Na vertrek uit  Pucallpa was het plan de volgende ochtend in Lima aan te komen, klaar voor verjaardag… Dit pakte anders uit. Ik moest vaak denken aan een belangrijk advies aan het begin van ons bestaan in Suriname: be flexible. Dat was gisteren ’in de roos’. Nadat we eerst 2 uur waren opgehouden door een landslide die de weg had overstroomd met keien, blubber en veel water kwam de bus opnieuw tot stilstand om 04:00 vm. Die ‘pauze’ leek na een uur of 5 niet op te lossen.

wachten op wat komen gaat

in de achterbak

De hele weg stond vol met allerlei voertuigen die moesten wachten op wat komen zou. Ons bereikte bericht dat ergens verderop een truck met hout op z’n kant lag en dus de hele weg blokkeerde. Toen besloten we onze bagage uit de bus te halen en te voet langs de plaats des onheils te lopen en dan naar vervoer te zoeken voor de nog resterende 650 km naar Lima. Na een half uur sjouwen begon de rij voertuigen langzaam te bewegen. We vonden een lift in de achterbak van een pickup. Nadat we uiteindelijk de hele toestand achter ons hadden gelaten bracht hij ons naar Huánuco, de volgende grote plaats, waar we een taxi vonden om ons naar Lima te rijden. Die avond om 23 uur kwam ik aan op mijn logeeradres. Het was een reis van 32 uur geworden, werkelijk een verjaardag die ik niet snel zal vergeten. En, de koffie en taart was in de vorm van flessen water en droge kaakjes. Dat was nog te koop in het piepkleine winkeltje op de plek waar de bus tot stoppen werd gebracht. Morgen, dinsdag 27 mei, vlieg ik terug naar Marjolein in Nederland. Hartelijke groet uit Lima, Peru

Ame en Susina zijn flink aan het wennen in het koude Canada en heel veel aan het leren.

De afgelopen week heeft Pamela Ame en Susina overal wegwijs gemaakt. Ze zijn inkopen gaan doen voor het eten. Ze hebben de bus gepakt om te leren hoe ze de komende weken naar school komen en daarna ook weer thuis. Ze weten nu hoe de lift naar Pamela’s appartement werkt. Het is wel koud voor ze, ook daar moeten ze nog aan wennen.

boodschappen

wachten op de bus

Met hun kinderen en verdere familie gaat het goed. Ame maakt zich wel een beetje zorgen om zijn moeder die al langere tijd ziek is en nog maar niet beter wordt.

reizen met de bus

zelf koken

Ze vragen gebed voor deze nu komende week als de school gaat beginnen, dat ze de lessen goed kunnen volgen en vooral het spreken goed zal gaan.

Tot hun schrik ontvingen ze een SMS dat de paspoorten van de jongste kinderen al klaarliggen in Cayenne. Met de vraag of ze deze binnenkort wilden komen afhalen. Ze komen pas eind juli weer terug dus ze hopen dat dit geen probleem zal zijn. Ze zijn heel dankbaar dat jullie biddend om hen heen staan.

Opwekking

Wij hopen het komend weekeind bij de conferentie van Opwekking te zijn. We gaan slapen in een klein tentje en we zullen zien of we onze voeten droog kunnen houden. We zien uit naar vele ontmoetingen op het terrein. Gelijk daarna vertreken we 4 juni weer naar huis in Suriname.

Donderdag 6 maart kwamen we samen met Jon en Ria Dam aan in Apetina. Jon is de secretaris van Foundations for Farming Nederland. Terwijl we over de rivier vlogen, hoopten we dat we rotsen bij de stroomversnelling zouden zien zodat we in de rivier zouden kunnen baden. Dat is gelukt! De eerste twee dagen konden we lekker genieten van het zachte water. Per dag zagen we het water 10 à 15 centimeter stijgen, dus na twee dagen was de stroming zo sterk dat we maar uitgeweken zijn maar onze regendouche in huis. Deze keer kwamen we in een schoon huis omdat Ilse 3 weken voor ons in Apetina was. Zo konden we samen gebruik maken van hetzelfde vliegtuig. Ilse had zelfs heet water voor koffie op tafel gezet met een pak koekjes erbij. Wat een warm welkom!

’s avonds een spelletje rumikub

Deze dames kwamen ons bedanken voor de babyvoeding die we nog steeds mogen verstrekken via de medische post

Na de kerkdienst worden we telkens hartelijk gegroet

Het was heerlijk om onze vrienden een inkijkje te geven in ons leven en dat van de Wajana. Ook met het oog op verdere training van de Wajana in de mogelijkheden die Foundations for Farming biedt voor duurzame landbouw.

Met de vlucht die Jon en Ria naar de stad bracht vlogen we twee rollen vloerbedekking in. Het was weer hard nodig om de oude vloer te vervangen.

We blijven het bijzonder vinden dat we ons thuis voelen in verschillende werelden. Met de buren mochten we mee rouwen om het verlies van hun eenjarig dochtertje. Bij anderen in het dorp mochten we juist meegenieten met babies in het gezin.

Vergadering met de oudsten van de kerk bij ons thuis

In de buurt van de landingsstrip is de afgelopen weken druk gewerkt door velen uit het dorp om een stuk bos helemaal kaal te maken zodat de zonnepanelen voor de mast van de zender van Trans World Radio daar neergezet konden worden. Wat een enorm project is dat! We bidden dat er Wajana en Trio zullen zijn die de visie en de techniek van het radiowerk zullen gaan dragen. Het heeft zoveel potentie. Vandaag zijn de studio en de zender getest en het signaal werd in een radio ontvangen! Het systeem werkt. Wat een voldoening.

Naast de airstip staan 6 hoge antemasten die samen de radioverbinding verzorgen voor alle Wajana dorpen

Het Trans World Radio studio annex zendgebouw in Apetina

Door de vele regens lukte het niet om de studenten voor de binnenlandse bijbelschool in de verschillende dorpen op te halen en naar Palemeu te vliegen. Uiteindelijk is de bijbelschool een week later dan gepland begonnen. Ze zijn nu maandag 24 maart begonnen en ze gaan door tot vrijdag 4 april.

Ook Ame, de man van Susina, doet mee aan de bijbelschool. Het is een goede voorbereiding op hun plannen om half mei naar Winnipeg in Canada te gaan. Ze hopen daar door de week Engels te leren op een taalschool. In het weekend willen ze graag meedraaien met een gemeente in the North End waar veel aan lager wal geraakte First Nations wonen. Daarnaast hopen ze ook de relatie met de National Evangelical Fellowship of Canada te versterken tijdens een conferentie in Regina. Kortom een vol programma waarbij ze nu al met de voorbereidingen bezig zijn voor kinderen en ouders die in Lawa achterblijven.

De tukusipan heeft een nieuw dak nodig. Er zijn alweer heel wat bladeren geoogst.

On-Line vergaderen doen we regelmatig. Hier is Marjolein in gesprek met een team van over de hele wereld. Dan is Apetina onze hotspot

Anneke Kempeneers, de jongerenwerker in Lawa, stuurde ons het volgende verhaal:

De Bijbelschool In Palemeu is afgelopen. Alle studenten verlangen naar hun gezinnen. Voor MAF betekent dit een paar dagen onafgebroken vliegen om alle mannen weer in de dorpen te brengen. Voor Lawa staan vier vluchten op een dag gepland. Ambitieus, maar als het in- en uitstappen een beetje vlot gaat, is het mogelijk.

De eerste drie vluchten verlopen zonder problemen. Wel loopt het schema inmiddels een vol uur uit. Dat is lastig, want later op de middag is er meer kans op regen. Ik zie de lucht al veranderen. Piloot Johan hoopt er het beste van en zegt ‘tot straks’, voor hij opstijgt om de laatste mannen uit Palemeu te halen.

Op 17.06u gaat de telefoon. Het is een MAF-collega die meldt dat Johan 30 minuten geleden in Palemeu is opgestegen. “Hoe is het weer bij jou in Lawa?” Ik schrik en maak me zorgen. Ik had de vierde vlucht zo laat niet meer verwacht. Het regent en nog vervelender, het onweert.

Waarschijnlijk blijft het regenen en onweren tot de zon ondergaat. Zoals zo vaak in de regentijd. “Heer, bewaar hen”.

17.39u weer MAF aan de telefoon. “Johan is bijna op Lawa. Hoe is het weer daar nu?”. Ik antwoord dat tegen de verwachting in de regen en het onweer precies twee minuten geleden zijn opgehouden. Maar de lucht is dicht en grijs. “Zie je openingen in de wolken? Johan heeft maar één gaatje nodig.” Dat is ook het enige wat ik zie. Heel in de verte een klein gaatje. “Heer, wilt u ervoor zorgen dat Johan dat gaatje ook zal zien?”.

Als een lopend vuurtje gaat het door het dorp. MAF komt! Opnieuw gaat mijn telefoon. Nu zijn het Wayana’s die bellen. “Ze zeggen dat MAF komt, maar dat kan toch niet waar zijn?”. De mensen staan stomverbaasd te luisteren naar het gebrom van het vliegtuig wat steeds dichterbij komt. Als het vliegtuig veilig aan de grond staat, roep ik naar een van de toeschouwers “Goed hè?”. Hij wijst omhoog en zegt: “Goddank”. Als het vliegtuig is uitgeladen hoor ik van Johan hoe spannend het was. Onderweg kwam hij in het onweer terecht. Moest hij doorvliegen of terugkeren? Gelukkig kon hij via de radio overleggen met collega Joop die ook nog met een vlucht bezig was (naar een andere bestemming). Het besluit was doorvliegen. Dat was niet eenvoudig. Joop bemoedigde hem via de radio. Achter zijn rug waren de vier passagiers in gebed. De Heer bewaarde hen. Tussen de bliksemschichten door. En Hij gaf Johan voldoende zicht om veilig te landen.

Als ik ’s avonds in de hangmat lig, bedenk ik hoe bijzonder deze dag was. Vanmorgen was het weer goed, maar had de telecommast storing. Vanmiddag, op het moment dat het écht nodig was, deed de telecommast het prima (normaal gesproken doet de mast het niet tijdens onweer). Wonderlijk. Wonderlijk ook dat Joop terwijl hij zelf een vliegtuig bestuurde, Johan kon coachen op zijn tocht. Wonderlijk dat het onweer precies ophield toen Johan bij Lawa kwam.

Inmiddels zijn wij vorige week in Nederland aangekomen. We hebben twee volle maanden voor de boeg, maar daarover in een volgend bericht meer.

Wij dachten al slapend van 2024 naar 2025 te gaan. We hadden buiten onze buren gerekend. Om 12 uur schrokken we alle drie wakker van een pagara die afging. Een pagara is een aantal meters rotjes met een lange lont. Aangestoken lijkt het wel of er een mitrailleur afgaat. Zo begonnen we aan een nieuw jaar.

Marjoleins vader is 16 januari weer naar Nederland gevlogen. Wat hebben we genoten van zijn bezoek! Na twee maanden met z’n drieën geleefd te hebben, was het weer even wennen aan ons ritme van samen zijn. Dat hadden we snel weer te pakken, per slot van rekening hebben we al ruim 20 jaar ervaring om weer met z’n tweeën in een huis te wonen.

Een weekje later vierden we Marjoleins 65ste verjaardag. Daar hebben we geen groot feest van gemaakt hoor. Gezellig koffie met appeltaart bij onze dochter in Paramaribo is feest genoeg. Daarnaast zijn we enorm dankbaar dat we dit samen mogen meemaken én dat we beiden gezond zijn en intens mogen genieten van het leven dat we gekregen hebben.

Hoe staat het met de plannen van de Wajana om naar Canada te gaan? Ame en Susina staan in de startblokken om mei 2025 naar de Heartland International English School in Winnipeg te gaan voor intensieve training Engels gedurende 10 weken. We zijn onder de indruk van hun doorzettingsvermogen. Zij hebben een specifiek gebedspunt: zij laten 3 tieners achter bij hun opa en oma voor een periode van drie maanden. Willen jullie bidden dat het geestelijk klimaat bij opa en oma goed zal zijn? Dat God de kinderen troost op de momenten dat ze hun ouders missen?

We hebben voor de reis een begroting opgesteld, maar dat bedrag kunnen zij beiden niet bij elkaar sparen. Ook voor de Wajana gemeenschap is dit een geweldig bedrag. Een gedeelte van het budget is al binnen omdat een aantal van onze supporters maandelijks een gift overmaakt voor dit project. Ook bij World Team Suriname staat al een bedrag gereserveerd. De Wajana’s hebben toegezegd dat zij de kosten van Ame en Susina in Suriname voor hun rekening nemen.

Mogen we jullie hulp vragen voor (een gedeelte van) de volgende bedragen?

Van de totale begroting van Euro 15.400 is Euro 7.100 al beschikbaar. De cursus Engels in Heartland International English School, het talen instituut in Winnipeg, kost Euro 2.400,– per persoon waarbij ze 25 uur les per week gaan volgen. Dit vraagt om een bedrag van Euro 4.800,– voor hen samen. U kunt uw bijdrage overmaken naar IBAN NL76 ABNA 0484 6740 48 t.n.v. Stichting CAMA Zending in Driebergen o.v.v. ‘Schuurmans Wayana Canada Project 2025’.

Doneer via CAMA Zending

Eind januari hebben we met de kleine groep van Foundations for Farming Suriname de plannen voor 2025 besproken. Beide lokale trainers zijn lekker bezig. Serge begeleidt een aantal groepjes in de provincie Brokopondo. Jennifer is hard bezig om het trainingscentrum voor Foundations for Farming in Wanica te ontwikkelen. Dat is letterlijk met je laarzen in de klei staan. Het is de bedoeling om in de komende maanden de stichting Foundations for Farming Suriname op te richten. Dit jaar willen we iedere twee maanden de basistraining organiseren. Deze maand staat er weer een weekend op het programma. Een van de bestuursleden van Foundations for Farming Nederland komt half februari samen met zijn vrouw naar Suriname. We hopen met hen begin maart ook een aantal dagen naar Apetina te gaan om de kostgronden daar te gaan bezoeken.

Deze maand gaan we meedoen aan een cursus binnen World Team om de transitie richting pensioen goed in te gaan vullen. We doen dit samen met collega’s binnen World Team. De komende week gaan we ons inlezen in de 11 onderwerpen die we de komende maanden in kleine groepen gaan behandelen. We praten er samen en in groter verband al vaker over dat ons er de komende jaren pensioen aan komt, maar we kunnen en konden het ook nog voor ons uitschuiven. Nu gaan we er praktisch mee aan de slag om de transitie die dit vraagt goed te doordenken. We zijn benieuwd!

Wat hebben we weer genoten van onze weken in Lawa. Het was heel fijn om de mensen weer te ontmoeten en hun verhalen te horen.

Uitzicht op het dorp tegen het eind van de middag

Prachtig foto moment

In de afgelopen 12 1/2 jaar dat we hier wonen hebben we de rivier nog nooit zó laag gezien vanwege de extreem droge ‘droge tijd’.  Dit heeft voor de mensen heel wat negatieve gevolgen: de cassave op hun kostgrond is haast niet gegroeid, alle levensmiddelen en brandstof voor de buitenboordmotoren moet via de lucht aangevoerd worden. Dit heeft tot gevolg dat de prijzen de pan uitgerezen zijn. Vb 20 liter benzine voor de buitenboordmotor kost in een dorp 3 uur varen stroomafwaarts 120 euro. De winkel in de buurt van Lawa heeft geen benzine meer. Een trip stroomafwaarts kost nu minstens 240 euro. Gelukkig wordt er door verschillende organisaties en particulieren ondersteund door rijst in te laten vliegen.
Inmiddels regent het weer dagelijks en zien we het waterpeil langzaam stijgen. We hopen dat de prijzen dan weer naar het vroegere tarief zakken.

De vergadering voor de plannen voor 2025

Cross cultureel werken vraagt heel wat flexibiliteit. We hadden van tevoren overlegd met één van de kerkleiders of onze komst uitkwam want we wilden graag praten over de mogelijkheden richting Canada. Wat is hun visie? Het is uiteindelijk vrijdagmiddag 13 december j.l. gelukt om het kerkbestuur te spreken.

Zaterdagochtend 14 december j.l. hadden we de gemeenten brede leidersvergadering over de planning en het daarbijbehorende budget. We genieten er zó van om de jongere leiders dan het voortouw te zien nemen.

Het resultaat

Het was heel fijn om een aantal dagen met Anneke in Lawa te zijn en samen dingen te delen en vooruit te kijken.

Zo werkt deze telefoon

’s morgens een half uur de benen strekken

Afscheid in de kerk

Maandag 16 december zijn wij in het vliegtuig terug naar Paramaribo gestapt.

Marjoleins vader was een paar dagen voor ons uitgevlogen

Inmiddels zijn we alweer een week in ons huis in Republiek. Morgen vieren we Kerst bij Elsbeth en haar gezin. Heel bijzonder dat haar opa er dit jaar bij kan zijn.

Kerstinkopen

Het huis is verlicht

Ook bij ons staat de planning voor 2025 in de steigers. We kijken vol verwachting wat het nieuwe jaar gaat brengen. Wij hebben er zin in!

Na 7 mooie weken in Nederland en omstreken, zijn we vorige week weer veilig geland in Suriname. Het was heel fijn om veel mensen te ontmoeten en te zien hoe het met ze gaat. Vrijdag 8 november hebben we tijdens ons fundraising diner kort stil gestaan bij het feit dat we 35 jaar geleden met onze 3 kinderen naar Suriname vertrokken. Wat was het leuk om even een aantal foto’s uit de oude doos de revue te laten passeren.

Deze week is gevuld met voorbereidingen voor onze reis naar Lawa volgende week dinsdag. De bakken met boodschappen vullen zich gestaag. Ook wordt er gewerkt aan de voorbereidingen voor de eerste Foundations for Farming introductie training op het expertisecentrum in wording bij stichting Lob Makandra vrijdag 22 en zaterdag 23 november.

TfT Avond in Veenendaal

Wij hebben de afgelopen week al verschillende regenbuien gehad, maar in het binnenland is het nog steeds heel erg droog. Dit betekent dat het waterpeil zo laag is dat de Chinese supermarkten niet meer bevoorraad kunnen worden. Dit heeft tot gevolg dat de Wajana geen rijst kunnen kopen. Komende vrijdag gaat MAF een vliegtuig vol met zakken rijst naar Lawa vliegen. Ook andere organisaties zijn bezig met voedselhulp omdat de droogte ook de groei van de cassave beïnvloedt.

Thuis weer het nodige werk in de tuin, onkruid vergaat niet… schoffelen helpt wel!

Maandag 25 november viert Suriname haar onafhankelijkheid en de volgende dag vliegen wij naar Lawa. We hopen daar tot 16 december te zijn. We kijken er naar uit om de mensen weer te zien. Van Ame en Susina te horen hoe het met hun Engels gaat. Van de gemeenteleiders te horen welke plannen ze hebben voor  volgend jaar. Ook willen we graag van hen horen hoe ze verder denken te gaan met hun visie voor de First Nations in Canada. Dan horen we graag op welke manier we hen daarbij kunnen ondersteunen.

Marjolein deelt bij CAMA Parousia Gouda

Eind oktober had een hele groep Wajana en Tareno voor een periode van 3 maanden naar Brazilië willen gaan om te evangeliseren en kleine gemeenten in de Amazone jungle te bemoedigen. Vanwege de aanwezigheid van militairen in het gebied waar ze naartoe willen, zijn ze nog niet vertrokken. Er is ook nog geen duidelijkheid wanneer ze wel kunnen gaan, dus iedereen van de groep staat ‘stand by’.

Onlangs is via Trans World Radio (TWR) een mooi project gestart om twee lokale radio stations te bouwen in het binnenland van Suriname. In Tepu worden straks Trio programma’s geproduceerd en uitgezonden, in Apetina Wajana programma’s. De studioruimtes zijn gebouwd, de antennes worden nu geplaatst, alles voorzien van zonnepanelen. Tom Schoen, wiens vader de Wajana bijbel heeft vertaald, is als kind in Apetina opgegroeid. Hij werkt nu voor TWR om dit project te begeleiden. Deze video brengt hun familiegeschiedenis prachtig in beeld.

Over een maand begint het 4e Lausanne Congress in Seoul, Zuid Korea.

We zijn enorm dankbaar en trots dat onze dochter Jiska onderdeel zal zijn van de Nederlandse afvaardiging.

Jullie begrijpen dat er een prijskaartje hangt aan deze reis, vandaar dat MissieNederland voor de deelname van Jiska een crowdfunding actie is gestart.

In het volgende filmpje legt ze uit wat ze gaat doen.

Missie Nederland naar Lausanne 4

Voor meer info over Lausanne:    https://lausanne.org/

Wil je meedoen met de ondersteuning:   https://www.missienederland.nl/lausanne

Van harte aanbevolen,

Marco en Marjolein

Hartelijk dank voor alle liefde, kaarten, berichten en andere blijken van betrokkenheid bij ons en onze familie na het overlijden van Marjoleins tweede moeder.

We kijken vol dankbaarheid terug op een heel mooi afscheid waarbij we gemerkt hebben hoe God boven bidden en denken in alle details voor ons gezorgd heeft. Daarnaast is het ook nog heel onwezenlijk om haar niet meer ‘ha Marjolein en Marco, zijn jullie er weer’ te horen zeggen en geen koffie met een snufje kaneel meer met haar te drinken. Ook hierom was heel fijn om iets langer in Nederland te zijn en er voor Marjoleins vader te kunnen zijn.

Daarna hebben we de draad in Trinidad en Tobago weer opgepakt met een introductie van Foundations for Farming en van de Alpha cursus op Tobago. In Trinidad was de composthoop mooi geslonken dus als ze aan planten toe zijn, kunnen ze daar gelijk gebruik maken van goede compost. Op onze laatste dag hebben we op een andere plek nog een hele dag theorie gegeven en nieuwe contacten gelegd. We zijn benieuwd hoe God dit netwerk verder uitbouwt en wie er aan de slag gaan met het geleerde.We zijn een week terug in ons huis en genieten van deze heerlijke plek. We merken wel dat de afgelopen maanden het nodige van ons gevraagd hebben en dat ons lichaam aangeeft dat het onkruid na 5 weken ook nog wel een paar dagen langer kan staan. Marco is al wel een aantal ochtenden met de zeis aan de slag geweest. De techniek moet je in de praktijk verder onder de knie krijgen.

Afgelopen zaterdag is Julia, een Nederlandse jongedame, die via CAMA-zending gelezen had over de behoefte aan Engelse les bij de Wajana aan de Lawa, door ons naar vliegveld Zorg en Hoop gebracht. De eerste dagen heeft ze bij Anneke in het zendingshuis gelogeerd. Vanaf woensdag tot zaterdag j.l. is ze bij Ame en Susina gaan logeren en lesgeven. We horen van beide partijen enthousiaste verhalen. Daar zijn we heel dankbaar voor want het leven in de jungle van Suriname is wel heel anders dan het leven in Nederland.

Deze week staat de jongerenconferentie op het programma. Anneke is al weken druk met de voorbereiding daarvoor. Komende woensdag worden alle tieners in een dorp stroomopwaarts van Lawa verwacht voor 5 dagen bijbels onderwijs en feest met elkaar.

Wij hebben nu tijd om verslagen te schrijven van de trainingen in Trinidad en Tobago. Van Josue, onze kersverse trainer in Peru kregen we een uitgebreid verslag hoe hij de afgelopen vijf weken op verschillende plaatsen de eerste beginselen van de methode van Foundations for Farming heeft door kunnen geven. Nu gaan we samen aan de slag om een goed plan van aanpak op te stellen zodat de ontwikkeling in Peru verder kan gaan.

Training in het zuiden van Trinidad

Hetzelfde speelt hier in Suriname. Het trainingscentrum krijgt al goed vorm. We maken plannen voor een volgende fase en zoeken hiervoor naar projectfinanciering. Het plan is om in november de eerste trainingen te kunnen geven. De komende weken gaan we werken aan ons trainingsprogramma. Ook gaat de eerste training in Brokopondo de komende weken van start. We zijn blij dat Jennifer en Serge hierin een grote rol gaan spelen.

De komende weken stemmen verder af met de leiders van de Wajana kerken langs de Lawa over plannen om weer naar Canada te gaan in 2025.

Afgelopen nacht is Marjolein’s moeder overleden.

We hadden al verschillende keren afscheid genomen in de wetenschap dat ze leefde in de laatste fase van haar leven onder ons. We geloven dat zij nu bij haar hemelse Vader is en dat wij haar, wanneer onze tijd aanbreekt, weer zullen zien.

Wij verblijven ruim drie weken in Nederland en vliegen daarna terug naar Trinidad om onze taken hier af te kunnen maken.

Eind juli plannen we weer in Suriname te zijn.