Marco & Marjolein in Suriname

De koffers staan gepakt. De laatste boodschappen zijn gedaan, waaronder het seizoen lekkers én alvast een kerststol die in Suriname nog een maand de vriezer ingaat 😁.

We zijn heel dankbaar dat het zo goed met Marco gaat. De bloedverdunners hebben de stolsels opgelost en de steunkous moet voorkomen dat er weer stolsels komen. We hebben compressiekousen gekocht voor tijdens het vliegen. Ondanks het feit dat we al jaren regelmatig vliegen, was dat idee niet bij ons opgekomen en moesten we het begrip van compressiekousen van anderen horen. Je bent nooit te oud om te leren!

De afgelopen extra weken hebben we gebruikt om nog een paar keer bij Marjoleins ouders op bezoek te gaan, andere familie te zien, te genieten van de herfst (alhoewel de vele regenbuien wandelingen wel in de weg stonden) en onze zoon een paar keer te kunnen helpen met klussen.Zoveel regen als hier is gevallen de afgelopen maand, zo weinig is er maanden lang in het hele Amazone gebied gevallen. Er wordt daar al maanden om regen gebeden omdat de Wajana en Trio nu rivierwater moeten gebruiken om te drinken. We horen van (kinderen met) diarree- en overgeef- verschijnselen. Één van de oudsten van Apetina belde ons om voorbede te vragen voor zijn jongste zoon die erg ziek is vanwege bovenstaande verschijnselen. Afgelopen woensdag zijn ze met de MAF naar Paramaribo gevlogen, waar moeder en zoon nu in het ziekenhuis verblijven.

Onze dochter Elisabeth vertelde dat het vandaag regent in Paramaribo en we hopen dat dit ook in het binnenland het geval is.

Morgen, zaterdag 18 november, zitten we om 5.30 uur in de auto naar Schiphol. Als het goed is gaat ons vliegtuig om 8.45 uur de lucht in. We kijken ernaar uit om iedereen aan de andere kant van de oceaan weer te ontmoeten.

Er zijn dagen dat het lijkt of je hart niet groot genoeg is om alle blijdschap te kunnen bevatten. Afgelopen 8 oktober was voor ons zo’n dag. Onze kleinzoon Jayden liet zich dopen en Marco kreeg als opa de eer om dit te mogen doen. Voor ons opnieuw een teken van Gods trouw door de generaties heen.

Wat hebben we genoten van onze fundraisingsavond 13 oktober j.l.! We worden ook zelf elke keer weer bemoedigd als we vertellen wat God wereldwijd doet.
Ons thuisfront team bedacht een ludieke actie voor het toetje. Wij leven al jaren ‘uit de koffer’ en nu serveerden zij het toetje uit de koffer.

Elke keer genieten we van het feit dat we op verlof nog steeds contact kunnen hebben met de Wajana’s diep in het binnenland. We worden goed op de hoogte gehouden van belangrijke ontwikkelingen. Zo hoorden we 17 oktober van Johan uit Apetina dat de hoofdman van de Wajana’s op 85-jarige leeftijd overleden is. Nuwahe Aptuk laat een geweldige erfenis na aan zijn stam: een bijbel (alle 66 boeken) in hun eigen taal! Vanaf het begin van de vertaling is hij betrokken geweest als rechterhand van de vertaler, Ivan Schoen. Het is hun levenswerk. Wat een voorrecht dat we destijds bij de officiële uitreiking in Apetina aanwezig konden zijn!

“Het kan verkeren” zei Joost van den Vondel eeuwen geleden al. Dat beleefden wij afgelopen maandag toen ons leven opeens in het teken stond van huisartsbezoek, bloedprikken en longfoto laten maken in het ziekenhuis in Ede en nadat de uitslagen de arts bereikt hadden, een spoedbezoek aan de SEH in Ede een paar uur later. De uitkomst is dat Marco trombose in zijn linkerknieholte heeft en gelet op stevige benauwdheid bij inspanning, ook een longembolie. De behandeling is maandagavond direct ingezet met bloedverdunners. Ook kregen we te horen dat Marco nog minimaal 2 weken niet mag vliegen.

Inmiddels hebben we onze vlucht naar Paramaribo verzet naar 18 november.  We zijn enorm dankbaar voor deze snelle diagnose (we zaten toch wel een beetje in spanning voor iets aan het hart) en de adequate en prettige behandeling van artsen en verpleegkundigen.

In ons vorige blog schreven we dat we 26 augustus weer naar Suriname zouden reizen. Dat is inmiddels ruim 3 weken geleden.

Deze keer was het afscheid van onze (klein-) kinderen niet zo moeilijk. Het leek erop dat wij een maand met vakantie naar Suriname zouden gaan. Die vakantie is het niet geworden, want er was en is weer genoeg te doen: controles bij de dermatoloog en tandarts, bezoekjes aan familie en vrienden aan deze kant van de oceaan en de nodige online vergaderingen. Daarnaast hebben we de nodige uren in de tuin de strijd met het onkruid aangebonden. Hebben we een expert ingehuurd om een aantal dode bomen om te kappen, voordat er één bij een vliegende storm op ons dak of het dak van de buren zou vallen. Dit vonden we best spannend, maar de bomen werden de goede kant uitgetrokken en vielen precies goed. Daarnaast heeft Marco in huis drie keukenlades en een nieuw toilet geïnstalleerd.

Hoe doen we het zo dat er niets anders sneuvelt

In Suriname valt de grote vakantie van half augustus tot begin oktober. Met onze dochter en haar gezin zijn we een dagje naar Commewijne geweest. Samen kanoën op plantage Peperpot, wandelen naar de uitkijktoren, die helaas inmiddels qua hoogte al ingehaald is door een aantal woudreuzen, samen koffie drinken met een in Suriname gebakken, heerlijke, stroopwafel en daarna lekker saoto soep eten in Tamanredjo. We hebben genoten!

Kano tocht in Plantage Peperpot

Er zijn de nodige telefoontjes richting Nederland geweest om onze afspraken voor de maand oktober te regelen. We kijken er naar uit om velen van jullie in de komende weken te zien, hetzij bij jullie thuis, hetzij tijdens onze ontmoetingsavond vrijdag 13 oktober as. in De Grote Pekken 11 in Veenendaal.

passen en meten

Deze week hebben we in de buurt van Paramaribo weer een training voor Foundations for Farming op het terrein van Lob Makandra te Santopolder. Heel leuk weer om te kunnen doen.

Komend weekend passen we op de 7 honden van onze dochter zodat zij er met haar gezin een paar dagen tussenuit kan. Wij gebruiken die dagen om een aantal mensen in de stad te bezoeken.

Van een gekapte boom maakten we een rek voor de vuilniszak

Maandagochtend 25/9 hebben we nog een bezoek aan onze dermatoloog, die dan net na haar vakantie weer begint. Wij reizen daarna door naar het vliegveld om richting Nederland te vliegen.

Marco vliegt 29/9 door naar Singapore voor de jaarlijkse vergaderingen met de directeuren van World Team.

Vorige week donderdag bereikten Amepun en Susina veilig en wel hun dorp in Suriname na hun Canadareis van drie maanden.  Ze willen jullie allemaal bedanken voor jullie steun op zoveel manieren!

Natuurlijk waren er wat hobbels toen ze van Toronto naar Trinidad wilden vliegen en dan door naar Paramaribo. Het systeem zei dat er geen koffers geboekt waren voor de terugweg. Susina en Amepun waren zó blij met de hulp van hun gastgezin in Hamilton, die zorgden dat hun koffers mee terug konden naar Suriname.

Ze hadden een goede vlucht en een geweldige tussenstop in Trinidad, waar een plaatselijk zendelingenechtpaar hen rondleidde. Dit stel kon het verschil horen in het Engelse gesprek dat Amepun en Susina konden voeren. Ze hebben op zoveel manieren veel geleerd.

Wij hebben het heel bijzonder gevonden dat we via WhatsApp de afgelopen maanden met hen in contact konden blijven, terwijl wij aan de andere kant van de wereld rondreisden.

Het laatste gedeelte van onze reis was in Noord Thailand, Mae Hong Son. Samen met Dick en Johanna de Koning reden we in hun auto van Chiang Mai naar Mae Hong Son over een prachtige, maar bochtige weg. Gelukkig had Johanna tabletten tegen wagenziekte bij zich, anders was Marjolein zeker wagenziek geworden. Voordat we naar onze logeerplek zouden gaan, stopten we bij de boerderij van Bee en Kè. Zo konden we alvast kennismaken en afspraken maken voor de volgende dag.

Wat hebben we een bijzondere tijd gehad tijdens de training. De tolk is Boeddhiste, maar luisterde zeer geïnteresseerd naar de Bijbelse onderbouwing van de Foundations for Farming techniek. Voor Bee en Kè vielen de stukjes van de puzzel nu op hun plek.

Het was elke keer weer ontroerend om te horen hoe blij ze met deze training waren en te zien hoe enthousiast ze aan de slag gingen in de praktijk. Voor ons, Dick en Johanna en M&M, was het bijzonder om te bedenken dat toen vorig jaar september de plannen gemaakt werden voor deze training, Kè nog geen persoonlijke relatie met God had. Begin dit jaar is zijn leven radicaal veranderd en zijn hij en zijn vrouw echt een team geworden.

De boerderij van Bee en Kè ligt in de armste en meest achtergebleven provincie van Thailand. Bijzonder dat de training van FfF juist hier gegeven kon worden.

Met een dankbaar hart hebben we afgelopen woensdag afscheid genomen van Dick en Johanna, nadat we dinsdag j.l. de training hadden afgerond. Na een busreis met 1864 bochten hebben we in Chiang Mai overnacht. Donderdag zijn we naar Bangkok gevlogen en vrijdag 18 augustus van Bangkok naar Nederland.

De komende week zijn we nog in Nederland. Zaterdag de 26e hopen we naar Suriname te vertrekken.

Het was voor ons indrukwekkend om een week op bezoek te mogen zijn bij zendelingen uit De Regenboog gemeente in Veenendaal die wonen en werken in een gesloten land in Zuid-Oost Azië. Mooi om te zien hoe ze leven, wat ze doen en een aantal van hun teamleden te kunnen ontmoeten. Zonder hen zou ons bezoek een aardige uitdaging geworden zijn want er zijn niet heel veel mensen die engels spreken. Wij spreken geen woord van de locale taal. De tropische warmte, de bekende vruchten, geuren en groenten, gaf ons toch ook een beetje ‘thuis gevoel’.

Daarna gingen we door naar de eerste wereldwijde conferentie van World Team die gehouden werd in Thailand. We waren met zo’n 400 mensen bij elkaar in een prachtige omgeving. We hebben genoten van de onderlinge gesprekken tijdens de maaltijden, het samen bidden op verschillende momenten gedurende de dag, de prikkelende workshops en van de verschillende presentaties uit alle hoeken en gaten waar ‘WorldTeam-ers’ mogen werken.

3 C Conferentie

Onze logeerplek

We mochten vieren dat World Team vanuit RBMU en WIM 150 jaar bestaat

Ook maakten we een uitstapje naar ECHO, een landbouw NGO waar we een zeer interessante rondleiding hebben gekregen.

zaden klaar voor verzending

Maandagochtend 25 juli stapten we weer in het vliegtuig om de dinsdagmorgen daarop in Brisbane te landen. Daar konden we in onze gezellige AirB&B bijkomen en de volgende dagen genieten van de mooie omgeving. Vrijdag 28 juli mochten we studenten en staf van de Brisbane School of Theology vertellen over Gods werk op verschillende plaatsen op de wereld en konden we laten zien dat er alleen bij World Team al heel wat vacatures zijn.

Prachtig wandelgebied

Japanse Kers in volle bloei

Kaas Boom ????

Intussen hadden we ook regelmatig contact met Amepun en Susina in Canada. Wat een zegen is de moderne techniek op zo’n moment! We zijn heel trots op ze wanneer we hebben gezien hoe ze 3 maanden in Canada geleerd en gediend hebben. Tijdens de conferentie in Thailand hebben we ook met de mensen van World Team uit Canada samen gebrainstormd over vervolgstappen voor de komende jaren wanneer het Wayana werk in Canada verder groeit. Amepun en Susina zijn afgelopen zaterdagmorgen weer veilig in Suriname aangekomen.

SMBC

Wij genoten afgelopen week van onze tijd in Sydney waar we ‘zendelingen van de week’ mochten zijn bij het Sydney Missionary and Bible College en daar World Team mochten vertegenwoordigen. Ons verlangen was om de studenten te kunnen bemoedigen en uit te dagen om elders in de wereld te gaan dienen. We hebben van verschillende kanten als feedback gekregen dat ons enthousiasme en onze verhalen uit ons eigen leven, heel bemoedigend zijn geweest.  Wij wonen en werken al op zoveel mooie plekken in de wereld, maar deze plek heeft zeker ook een plaats in ons hart veroverd! Wat een mooie mensen!

Uitstapje naar de oostkust Redcliff

Nu gaan we aan de slag in het laatste gedeelte van deze reis. We hebben de winter in Australië weer verruild voor de tropische warmte van Thailand. We zijn vanmorgen veilig in Chiang Mai aangekomen. Morgen reizen we samen met Dick en Johanna de Koning, collega zendelingen van CAMA, naar Noord Thailand om daar de komende 10 dagen een training van Foundations for Farming te geven. We kijken er naar uit!

Na de laatste training op grote hoogte in Peru kwam Marco 29 juni weer veilig aan in Nederland. De dagen daarna stonden in het teken van rapportage en voorbereidingen voor de volgende reis naar Azië.

Wij schrijven dit stukje in de vertrekhal van Schiphol en hopen over een klein uur in te stappen op de vlucht naar Bangkok. De komende weken staan weer bol van de activiteiten.

We zoeken een zendingsgezin uit onze thuisgemeente op, we nemen deel aan een grote conferentie van World Team, we gaan twee bijbelscholen in Australië bezoeken om het werk van World Team te promoten en ‘last but not least’ gaan we voor Foundations for Farming een training verzorgen in het noorden van Thailand bij collega zendelingen van CAMA Zending.

Ons reisschema brengt ons 18 augustus weer op Nederlandse bodem om dan een week later naar Suriname af te kunnen reizen.

We plaatsen elke week een aantal foto’s op ons blog om zo mee te kunnen leven met onze avonturen.

NB: inderdaad hebben we nu een EHBO kitje bij ons ‘Al doende leert men….’

Ons laatste bericht schreven we aan de vooravond van de Opwekkingsconferentie met Pinksteren. Dat weekeind pakte uit als een opeenvolging van mooie gesprekken met mensen in de zendingsbeurs in de CAMA-stand tot heel veel ‘oude’ bekenden die we op verschillende momenten tegen mochten komen. Voor Foundations for Farming was Marco betrokken bij een seminar met als thema ‘wereldwijd helpen –  zonder te kwetsen’. Voor meer info zie https://foundationsforfarming.nl/nieuws

Twee dagen na Opwekking stapte Marco in het vliegtuig naar Peru. Marjolein blijft deze weken in Nederland en grijpt de gelegenheid aan om heel veel mensen te kunnen zien. Zo wandelde ze met Timo en Vieve mee in de avondvierdaagse in Veenendaal.

Een dagje uit met haar tante uit Soest, bezoekjes aan haar ouders in Veenendaal, fietsen met haar vader en zelfs een weekeind varen in Friesland. Genieten dus van de mooie dagen die Nederland nu te bieden heeft.

Vanuit Lima in Peru vloog Marco gelijk door naar Santiago de Chili om, samen met onze Chinese recruiter uit Canada en een Koreaanse leider die zendingsplaatsen zoekt voor Koreaanse zendelingen van wie onlangs hun werkvergunning in het grote oosterse land met de vele miljoenen inwoners werd ingetrokken.

In Santiago bezochten we drie Chinese kerkjes. In deze stad wonen en werken duizenden Chinezen die het evangelie nog nooit hebben kunnen horen. Daarna reisde de groep door naar Santa Cruz in Bolivia. Daar is 1 Chinese kerk die snakt naar ondersteuning. Allengs rijpte de visie om Chinese kerkleiders uit Zuid- en Midden-Amerika bij elkaar te laten komen in een jaarlijks terugkerende vergadering in Lima om onderlinge banden te leggen en versterken en van elkaars problemen en visie te kunnen leren. Dit gaat waarschijnlijk volgend jaar mei van start

In Lima mocht Marco als leider van het werk van World Team in Latijns-Amerika een aantal nieuwe kandidaten spreken die zich bij het Chinese team in Lima aan willen sluiten. Een Koreaans echtpaar dat 30 jaar onder Chinezen heeft gewerkt o.a. in Jeruzalem, een man van een gezin uit het Noorden van de Verenigde Staten die om te beginnen drie maanden en daarna zes maanden per jaar naar Lima gaat komen om mee te werken in het team. Last but not least een jonge dame uit Hong Kong die op bezoek was om te onderzoeken of Lima de plaats was die God voor haar in petto heeft binnen haar visie om in Zuid-Amerika onder Chinezen te gaan werken.

De weken daarop stonden in het kader van trainingen voor Foundations for Farming. Marco reisde eerst naar Piura in het Noorden en daarna gelijk door naar Pueblo Nuevo de Calan, een kleine plaats in de buurt van de kust. Van daaruit volgde elke dag een uur heen en terug met een overvol taxibusje om de training te verzorgen in een volgend nog kleinere gemeenschap Villa Miramar.

Aansluitend was het eerst terug naar Piura om de volgende nacht met de nachtbus naar Tumbes te reizen en daarna gelijk met een taxi naar het noorden langs de grens met Ecuador in Nuevo Progreso. Daar werd zondagmiddag de aftrap gegeven met een eerste groep belangstellenden. Uitgelegd waar de training over gaat en de mensen opgeroepen om vrienden en collega boeren mee te brengen naar de eerste training maandagmiddag.

De komende week volgt eerst deze training. Daarna naar een kleine groep in Huancayo om een vervolg training te geven van 2 dagen. Opvolgen van wat er ondertussen is gedaan en hier en daar aanwijzingen geven voor verbetering en vooral vragen beantwoorden. Het lijkt erop dat we het de komende jaren druk gaan krijgen in Peru. De eerste week was een leider uit Pucallpa meegekomen die ons graag volgend jaar in zijn stad wil hebben om ook daar te komen trainen. Marco reist volgens plan 28 juni weer terug naar Nederland. Daarna volgt het avontuur naar Azië. Wordt dus vervolgd.

PS van Marco in Peru: Vanmiddag (21/6) na de lunch leidde mijn gastheer me naar de tuin om een half uurtje in de hangmat te gaan liggen. Toen hij de hond die daaronder lag aangelijnd wilde verplaatsen rukte deze zich los en viel mij fel aan. Hij beet mij in m’n kuitbeen, dus een pijnlijk gat en kapotte broek. Toen was leiden in last. Het duurde een flinke tijd en vele kilometers over de hobbelige zandweg met de boeren motorkar om uiteindelijk een winkeltje te vinden waar achterin een medicijn kast en een behandel-bed was.

Wond schoon gemaakt (voor zover dat nog zin had) en een spuit in de bil tegen (ik denk) tetanus. Die spuit wordt de komende twee dagen herhaald, tenminste als ik op de plaatsen waar ik al reizend ben iemand vinden kan die dat kan en wil doen.  Verder nog wat pillen enz. Vanavond in Tumbes de spuiten en de inhoud en gaasjes en pleister kunnen kopen. Voor morgenochtend lijkt het (is nu 00:00 uur hier) eindelijk te zijn gelukt. Morgen naar Lima en de dag erna naar Jauja voor de derde trainingsplek deze reis. Je maakt wat mee op zo’n reis. Het kan niet op zullen we maar zeggen. Groeten uit Peru. Marco, en o ja, wel erg fijn dat ik dan elk moment met Marjolein via WhatsApp in contact kan staan. Doet een mens goed!

Tot onze schrik zijn we alweer een aantal weken verder sinds onze laatste publicatie op ons blog van eind maart. Er is weer heel veel gebeurd de afgelopen weken. In de eerste plaats was daar de Paasconferentie in Apetina. Zoals elk jaar weer werd dit een groot feest met veel gasten uit dorpen langs de rivier. Voor velen in het dorp een weerzien met familie en vrienden waar al lang naar was uitgekeken. Vier kano’s vol bezoekers kwamen van stroomop uit Tepu en Palumeu.

Vijf grote aluminium boten kwamen vanaf de Lawa met mensen vanuit Awarahpan. Zij arriveerden net na elkaar zodat het koor uit de kerk en het comité van ontvangst gelijk na aankomst van de ene groep snel over de rotsen naar de andere kant van het dorp moesten lopen om de tweede golf bezoekers op te kunnen vangen. Het werd een geweldig weekeind met elke dag een aantal samenkomsten in de kerk, samen eten en ’s avonds samen uitwisselen van wat er in ieders leven was gebeurd.

Om op tijd weer in de stad te kunnen zijn voor onze volgende reis wilden we vrijwel gelijk na de conferentie uit Apetina vertrekken. Dat werd mogelijk toen bleek dat tijdens de conferentie een groep van de Medische Zending op het dorp kwam om onderzoek te kunnen doen naar de stand van zaken rondom malaria. Graag maakt de Medische Zending gebruik van deze conferenties om veel mensen bijeen te treffen in een dorp en bloedmonsters te nemen die elke dag via de microscoop werden bekeken. Bij ruim 400 mensen werd de test afgenomen en niemand bleek besmet te zijn. Ook wij lieten ons bloed onderzoeken en ook onze uitslag was dus positief. Wij konden meeliften met de ophaalvlucht en kwamen daarom vrij snel na de conferentie in ons huis bij Paramaribo.

Eind april vertrokken we naar Nederland. Marco reed gelijk verder om op tijd in Florence te kunnen zijn voor de leiders bijeenkomsten van World Team daar. Marjolein kwam twee dagen later omdat haar vlucht via airmiles dan voordeliger kon worden geboekt. Na afloop van Marco’s vergaderingen vloog Marjolein (opnieuw via airmiles) naar Florence waarna we samen op bezoek zijn geweest bij Marco’s broer in het noorden van Italië. We hadden elkaar alweer 6 jaar niet ontmoet. Daarna reden we terug naar Nederland om op tijd te zijn voor de volgende trip, dit keer naar Trinidad & Tobago. We hadden tussendoor een kleine week om op zondag te preken in de CCGN in Rotterdam en daarna Marjolein’s broer te kunnen helpen bij een aantal klussen in hun nieuwe woning in Vroomshoop. Wat is het dan fijn om elkaar weer een aantal dagen bij te kunnen praten over wat er in onze levens allemaal gebeurt.

Na aankomst in Trinidad reisde Marco eerst door naar Tobago. Op Moederdag mocht hij preken in de kerk van Scarborough waarvan de voorganger ook voorzitter is van de zendingscommissie binnen de ECWI (Evangelical Church of the West Indies). Aansluitend sprak hij op twee avonden in de kerk om zending weer op de kaart te helpen zetten. Na Covid waren de gemeentes toe aan een nieuwe impuls. Marco was als hoofdspreker gevraagd voor de zendingsconferentie op zondag 21 mei j.l. in het zuiden van Trinidad. Marjolein voegde zich woensdag bij hem waarna we samen nog een vol programma hadden met een aantal ontmoetingen met mensen die belangstelling hadden voor zending. De dagen voor het weekeind van de eenentwintigste waren we in het Bijbel Kamp van ECWI om mee te helpen met de laatste voorbereidingen.

Het was erg fijn om zo met het organisatiecomité te kunnen werken en elkaar beter te leren kennen. Samen aardappels schillen tot diep in de zaterdagnacht bleek een uitstekende brug te zijn naar elkaars hart. Marco sprak die zondagmorgen over zending voor ruim 200 mensen die vanuit de verschillende kerken op de beide eilanden bijeen waren gekomen. Leuk detail was dat hij zaterdag morgen met een kleine groep belangstellenden over Foundations for Farming mocht spreken. Het ziet er nu naar uit dat we in november uitgenodigd zijn om terug te komen voor een eerste week van training op de beide eilanden. Wordt dus weer vervolgd.

De afgelopen weken stonden we regelmatig in contact met een paar Wayana teams. Ame en Susina zijn veilig aangekomen in Canada waar ze drie maanden aan de slag gaan om Engels te leren en ondertussen de verschillende relaties met mensen die ze het afgelopen jaar hebben leren kennen verder uit te diepen.

Een team van 5 trainers van Foundations for Farming in Apetina heeft de afgelopen twee weken twee Trio dorpen in het westen van Suriname bezocht. In Coeroenie en Amotopo werden de principes van FfF uitgelegd, een proeftuin gemaakt en een eerste composthoop opgezet. Ook in deze dorpen bestaat een groot probleem om de mensen van voldoende voedsel te voorzien. De oogsten vallen tegen omdat het klimaat ook hier sterk aan het veranderen is. We bidden dat deze instructie de mensen zal helpen om met de nieuw geleerde methodiek ook in hun tuinen betere resultaten te zien ontstaan.

Op 24 mei werd Marco 66. Dankbaar voor onze gezondheid en energie mochten we dit in klein kring vieren bij het gezin van Andre en Wimke thuis in Delft.

Terwijl we dit schrijven staan we aan de vooravond van de Pinksterconferentie van Opwekking. Na vele jaren zijn we daar weer eens betrokken. Marco spreekt zondag avond tijdens een seminar van Foundations for Farming en samen staan we een aantal keren in de zendingstent in de stand van CAMA Zending. We kunnen ons van vroeger nog goed herinneren hoe het op de conferentie toegaat. Toch is een toeloop van rond de 75.000 mensen iets waar we ons nog geen voorstelling van kunnen maken. We zijn benieuwd en vol verwachting. Onze dochter Jiska is binnen Missie Nederland actief met het plannen van de zendingsseminars. We zien ernaar uit om veel bekenden te kunnen spreken tijdens de dagen op het terrein en bidden dat God ons kan gebruiken om belangstellenden voor zending een stukje op weg te kunnen helpen in hun voorbereidingen.

De maand juni reist Marco naar Peru voor een aantal trainingsweken voor FfF en drie weekeinden van afstemming met het WT Team in Lima. De eerste tien dagen reist hij met een Chinees team naar Chili en Bolivia voor onderzoek van nieuw werk onder de Chinese bevolking daar. Marjolein blijft in Nederland en ziet uit naar een goede tijd met haar ouders in Veenendaal.

Met alle negatieve berichtgeving over Suriname in de media willen we jullie laten weten dat wij veilig zijn en ook alleen via de media gemerkt hebben wat er gaande is. Natuurlijk merken ook de mensen in het binnenland al jaren dat de prijzen stijgen. Gelukkig zijn zij veel minder afhankelijk van alle voorzieningen die de stad biedt. Het is fijn als je een cilinder met kookgas hebt, dat maakt het kook proces een stuk eenvoudiger, maar als het er niet is, ga je naar het bos en kap je hout om te koken.

Na aankomst werden de dozen met jongeren bijbels uitgeladen

Na bijna een week tussen de bedrijven door poetsen in ons huis in Apetina, is het huis klaar om gasten te ontvangen. We verwachtten twee mannen uit Nederland dinsdag in de loop van de dag, maar het hele vliegschema ging vanochtend overhoop, dus staat de vlucht nu gepland voor morgenochtend. We kijken wel naar ze uit want ze nemen een nieuwe power converter mee voor ons zonnesysteem.

Ons huis gezien vanaf de rivier

Toen we in Apetina aankwamen werd de radiator van de dorpsgenerator naar het vliegtuig gebracht om in de stad gerepareerd te worden, wanneer dat gebeurd is én wanneer er dan weer een vlucht is waarmee de radiator mee kan? We wachten het rustig af. Toen we onze vriezer op de zonnepanelen wilde zetten, bleek dat de power inverter stuk was. Dat betekent dus helemaal geen stroom! Hoe laden we nu onze telefoons en de computer op? Hoe houden we het meegebrachte vlees en andere spullen voor de koelkast goed?

Toen we binnen stapten was de eerste klus alles schoon maken. De bezem erdoor en daarna de dweil.

Gelukkig is er sinds een paar maanden een vriezerhuis op zonne energie in het dorp. In één van de vier vriezers wordt het vlees ingevroren gehouden. Daar paste ons bescheiden tasje ook wel bij. In een andere vriezer wordt water gekoeld/ ingevroren. Met een beetje kunst en vliegwerk hebben we de afgelopen week ons koelkastje koel weten te houden. In een ander huis konden we iedere dag 2 externe batterijen opladen zodat ook onze telefoons stroom bleven hebben en we in verbinding met de buitenwereld konden blijven. We zijn enorm dankbaar dat dit mogelijk was en hopen vanaf morgen ‘gewoon’ thuis de zaken weer op orde te hebben.

Geen straf om elke avond in dit grote bad te gaan afkoelen

In de afgelopen dagen ging Marco voor het rusten nog even afkoelen in de rivier. Het duurde nogal lang voor hij terug was. Wat bleek, z’n bril was in het water gevallen en Marco had al verschillende keren gedoken om z’n bril te zoeken, maar tevergeefs. Al biddend probeerde hij het nog een keer dichterbij hemzelf in de buurt. Wat een geluk toen hij z’n bril weer in handen had. Marco heeft een reservebril….in de stad. Dat zouden lastige weken geworden zijn. Zielsgelukkig kwam hij thuis. Samen hebben we God gedankt dat Hij ook in deze dagelijkse dingen ons wil helpen. Niets is te groot of te klein voor Hem.

Pasikili heeft gehoord dat we binnenkort gasten krijgen. Ze willen graag een aantal setjes pijl en boog bij hem kopen. Dus, gelijk aan de slag gegaan. Hier wordt een boog geschaaft uit een speciale houtsoort.

In het dorp horen we dagelijks de bushcutters. Er wordt flink gemaaid in het dorp om alles op tijd klaar te hebben voor de paasconferentie. Afgelopen zaterdag is men met een aantal kano’s alvast kookhout gaan kappen. Wij hebben afgelopen week 80 kilo aan boodschappen meegenomen voor de gemeente. We horen dat er drie kano’s vol mensen uit het dorp stroomopwaarts van Lawa komen voor de conferentie. Ook uit Tepoe en Palemeu komen een aantal kano’s de rivier afzakken en de stroomversnellingen trotseren.

De kinderen van het dorp komen ’s middags graag weer bouwen met de nieuwe duplo die we vanuit Nederland hebben meegebracht.

Afgelopen week hebben we ook online de vliegtickets naar Canada gekocht voor Amepun en Susina. Zij hopen van 10 mei tot 3 augustus in Canada te zijn. Hun hoofddoel is het leren van de Engelse taal, maar ze zullen de helft van de tijd weer in Sunchild en O’Chiese zijn. Ze kijken ernaar uit om de mensen daar weer te ontmoeten. Het zendingsechtpaar zal de engelse les voor hun rekening nemen. Tot die tijd gaan de wekelijkse online lessen met Marilynne uit Calgary ‘gewoon’ door. We zijn onder de indruk van de trouw bij Amepun en Susina, maar ook bij Marilynne, die nu al bijna 2 jaar iedere zaterdagochtend om 8 uur tijd maakt om de Wajana’s les te geven.

Op tijd zagen we deze gast die zich het afgelopen jaar een plekje in ons huis heeft toege-eigend. Dat hebben we gelijk omgezet in huisuitzetting.