Eindelijk is het dan zover. De vloer onder ons huis is af. Twee weken hebben we hard gewerkt om alles af te krijgen. Zo’n klus vraagt het nodige aan improvisatie en flexibiliteit. Het duurde een aantal weken om 24 zakken cement te pakken te krijgen bij een Chinese winkel verderop aan de rivier. Dan iemand vinden die 3,5 m3 zand uit de rivier wil scheppen en naar ons huis wil kruien (50 kruiwagens). Dan nog twee werkers vinden die verstand hebben van werken met cement en ook nog beschikbaar zijn om de klus te klaren. Zij dachten dat het twee dagen werk zou zijn… dat werden dus twee weken! Alles bij elkaar hebben de voorbereidingen zo’n twee maanden in beslag genomen.

Eerst werden telkens een aantal kruiwagens zand geschept om die te mixen met cement. Daarna water erbij waardoor de massa nog zwaarder werd. Dan alles flink blijven omscheppen om alles tot een mooie brei te maken. Heel wat calorieën gingen in ‘rook’ op. Maar het resultaat is er dan ook naar.

Pronkstuk van het werk is de vloer bij de douche. Die moest mooi schuin naar beneden lopen vanaf de douche naar het afvoerputje. Dat moest weer zo zijn aangelegd dat het water daarna via de al bestaande pijp naar buiten (over de rand van de afgrond naar de rivier) zou gaan. Dit leverde wel wat denkwerk op, aangezien de vloer dan zo’n 20 cm hoger uit moest komen om alles goed te laten afvoeren. Dat is uiteindelijk gelukt. Naderhand hebben we de boel nog netjes aangekleed met een aantal bamboe rolgordijntjes met als resultaat een nette ‘jungle badkamer’. Het kostte wel wat overredingskracht om onze indiaanse werkers te laten inzien wat de bedoeling was. Zij hebben hier nog nooit een douche gezien. Je baadt toch gewoon in de rivier!?

Het is heerlijk om nu onder het huis gewoon op blote voeten rond te kunnen lopen. Onze begroting bleek wel aardig in de buurt te zitten. Op de projectpagina staat het financiele resultaat.

Wanneer we straks weer beneden gaan slapen staan onze tafel en stoelen in de benedenkamer voor de deur van de slaapkamer. Zie je het al voor je? Uitzicht op de rivier, briesje in je gezicht, en dan … studeren maar!

Volgende week komen Roy en Margaret weer naar Lawa terug. Dan komt Anneke Kempers mee, samen met Ilse van Dijk. Anneke maakt deel uit van ons ThuisFront Team. Zij komt nu alweer een aantal jaren in de zomerweken naar Lawa om te werken met de kinderen op het dorp. Anneke heeft in het verleden hier gewerkt als verpleegkundige. Zij spreekt de taal en kent de mensen. Ilse van Dijk heeft haar loopbaan als leerkracht gewijd aan de Wajana’s in Apetina. Zij spreekt de taal en kent de cultuur. Nu ze is gepensioneerd woont ze in Paramaribo. Zij komt mee om Anneke te helpen in de Vakantie Bijbel Week. Dat worden waarschijnlijk drukke weken.

Eerst houden we een kledingbeurs. Daarvoor heeft Anneke 15 dozen met kleding uit Nederland opgestuurd. Die staan al bij ons opgeslagen. We hebben de dozen destijds met de boot gebracht. Daarna hebben we op zaterdag 11 augustus een feestdag gepland als verrassing voor Roy en Margaret in verband met hun 40 jaar zendeling zijn onder de Wajana’s. Die dag gaat nu als een ‘lopend vuurtje’ door de dorpen langs de rivier als ‘het geheim’. Na een aantal voorbereidende bijeenkomsten met een aantal leiders hebben ze het plan twee zondagen geleden in de kerk bekend gemaakt. Nu zijn we druk bezig om van ieder gezin op het dorp een familiefoto te maken. Zaterdag 11/8 beginnen we met een dankdienst, daarna lunchen we met zo’n 400 mensen. ’s Middags houden we een spelmiddag met groepsspelletjes als kanovaren, touwtrekken, spijkerpoepen… ’s Avonds hebben we nog een bijeenkomst waar we foto’s en filmpjes kijken van de afgelopen 40 jaar. De week daarna is het Vakantie Bijbel Feest. De weken daarna plannen we nog een dag of 4 (‘met onze hangmat’) de rivier op te gaan om ergens in de jungle te gaan jagen en vissen.

Ondertussen maken we vorderingen met onze taalstudie. We krijgen er steeds meer plezier in en merken dat ook in de relaties met de mensen om ons heen. De weken zonder Roy en Margaret waren daarbij erg bemoedigend. Wij zien er niet tegenop dat we straks vooral samen in de dorpen zullen wonen.

Hartelijke groeten vanuit een steeds warmer wordend Lawa, Marco en Marjolein