Bijbelfeest
Van dinsdagmiddag tot en met zaterdagmiddag hebben we bijbelfeest gehouden rondom het bijbelboek Daniel.

Iedere middag waren er tussen de 80 en de 90 kinderen. Het was echt feest!
Het verhaal werd verteld door Ilse van Dijk die 25 jaar lerares is geweest op Apetina. De meeste kinderwerkers heeft zij vroeger in de klas gehad.
De verwerking van het bijbelverhaal was over het algemeen een kleurplaat die liggend op de kerkbanken of zittend op schoot werd gekleurd.

Wat een verschil met de kinderen van de Regenboog in Veenendaal die deze week weer VakantieBijbelFeest hebben met toneelstukjes, workshops etc.
Zaterdagmiddag kregen alle kinderen die een tekst opgezegd hadden een prijsje. Ieder kind ging naar huis met een zakje popcorn, een lolly en een potlood.
Ik weet niet wie er meer genoten heeft, de leiding of de kinderen….

Zondagmorgen hebben de kinderen een aantal liederen gezongen in de kerk en hebben ze de ouders laten horen welke verzen gememoriseerd zijn. Ik denk dat de kinderen van Apetina meer verzen uit het hoofd kennen dan veel kinderen in Nederland.

Bezoek
Mensen in het dorp vragen steeds of dit nu mijn vader is… vol trots zeg ik dan dat hij dat is. Vervolgens willen ze graag weten hoe hij heet… tja, als van de drie letters er twee niet voorkomen in het alfabet, dan wordt het lastig uitspreken: ‘Ger’ wordt dan zoiets als ‘Kel’.

Het is leuk om ons leven ook door de ogen van mijn vader te zien. Dingen zijn voor ons inmiddels gewoon.
Hij verbaast zich over de mix van ‘back to basic’ en ‘high tech’.
Geen winkels in het dorp, maar wel koffie met een koekje.
Overdag geen stroom, maar wel zonne energie zodat vriezer, computers en telefoons functioneren.
Midden in de jungle, alleen per boot of vliegtuig bereikbaar, maar wel met telefoon- en internetverbinding.

Verkassen
Komende donderdag hopen we weer naar Paramaribo te vliegen. De drie en halve maand op Apetina zijn omgevlogen!

De komende dagen staan in het teken van ons vertrek. Hangmatten wassen, boeken uit de boekenkast weer in een doos, kleding weer in ‘beestwerende’ tassen, voorraad eten inventariseren en afscheid nemen van de mensen. We hebben ons ook aan deze mensen gehecht, dus we zullen ze best missen.
Gelukkig weten we dat de mensen op Lawa ook al naar ons uitkijken en zijn we zelf ook heel benieuwd hoe het met de mensen daar gaat.
We zijn bevoorrechte mensen!