Het was heerlijk om weer twee weken in de stad te zijn, maar wat is het een drukke tijd geweest. Al zijn we vijftigers, we willen nog steeds alles tegelijk.

We hebben genoten van het contact met onze dochter Elsbeth en haar man en kinderen, van Rogier en Willine en hun jongens, van Roy en Margaret Lytle. We hebben genoten van verse groente en fruit.

We hebben boodschappen gedaan, weer twee dozen gedroogd vlees en groente opgehaald bij In de Ruimte, een tehuis voor mensen met een lichamelijke handicap. De dames van de keuken zorgen steeds voor een nieuwe voorraad gedroogd voedsel. We waarderen hun inzet zeer!

We hebben ook voor Lawa zonne panelen en de hele installatie aan kunnen schaffen met dank aan een aantal donoren die dit mogelijk hebben gemaakt! Marco zal de komende weken de installatie voor z’n rekening nemen. Marjolein is op zulke momenten extra blij met haar handige man.

We hebben wel om moeten schakelen want na al die weken taalstudie, liepen we ook in de stad steeds te bedenken hoe we iets in het Wajana moesten zeggen…
Marco bedankte regelmatig met ‘ipok manai’ en merkte pas dat hij het deed als hij mensen een beetje vreemd zag kijken.
Ook daarin merken we dat we vooruitgang boeken in de taal. We zijn God dankbaar.

Vanaf donderdag 7 maart wonen we weer op Lawa. Daar hebben we veel zin in. Internet en telefoon zullen we wel missen, maar we horen dat er aan een telefoonmast gewerkt wordt, dus wie weet zijn we binnenkort wel bereikbaar.