Sinds ons vorige bericht is de tijd opnieuw omgevlogen. We dachten toen het volgende weekeind naar Cayote te gaan, maar ontdekken op de dag van ons vertrek dat er dat weekeind een finale van het volleybal – en voetbal toernooi zou worden gehouden. Dan zouden we met onze training weinig aandacht krijgen en was de kans groot dat het feestgedruis ons letterlijk zou overstemmen. Dus besloten we er beter aan te doen een volgend weekeind uit te kiezen. Dat werd het laatste weekeind dat wij in Lawa zouden zijn, net na hemelvaartsdag.

De weken daarvoor stonden qua taalstudie in het teken van een spreekbeurt in het Wajana voorbereiden. Dat was een stevige klus en tegelijk ook een mooie uitdaging. We zijn 3 mei 2012 op Lawa aangekomen. Marjolein sprak op 2 mei 2013 tijdens de wekelijkse vrouwenbijeenkomst en Marco op 9 mei tijdens de samenkomst op Hemelvaartsdag.

Telkens staan wij weer verbaasd wanneer we zien wat we in een jaar hebben kunnen leren. Een spreekbeurt is iets anders dan een gesprekje in het dorp. Nu hebben we beiden iemand gevraagd onze boodschap te controleren en verbeteren. En dat was ook best wel nodig hier en daar. Maar toch, het was voor ons een soort tussentijds examen en beiden hebben we het idee dat we daarvoor zijn geslaagd. Marco geeft Marjolein een 8 en zichzelf een 6, maar dat is sinds onze examens vanaf de middelbare school een bekend verschil…

In Cayote mochten we de training over het gebruik van de concordantie geven met behulp van de trainings DVD’s die we destijds hebben gemaakt in Lawa. Daar kwamen veel mensen op af. Aan het eind hebben we een set met de drie zware boeken aan een van de oudsten overhandigd. Een aantal mensen hebben zelf een set besteld. Elke avond hebben we een film vertoond met een bijbels thema: Openbaringen en Esther.

Ook konden we een aantal leiders bemoedigen tijdens een gesprek over dingen waar zij in hun leven mee worstelen. Zelf werden we bemoedigd toen we zagen dat meer mensen uit Lawa mee wilden komen om uit te reiken naar de mensen in Cayote. Dit was een oproep die Marco had gedaan in de boodschap op Hemelvaart.

Dinsdag 14 mei vlogen we met de MAF van Lawa naar Paramaribo. Vrijdag 10 mei hadden we gebeld of onze vlucht een ochtend- of een middagvlucht zou zijn. We stonden voor ’s ochtends op het vluchtschema. Dinsdagochtend om half 6 ging de wekker zodat we voldoende tijd zouden hebben om het huis helemaal op orde te hebben voor 5 maanden rust. Om 9 uur liepen we een rondje door het dorp om de mensen te groeten. Tien uur een kopje koffie, lekker relaxed wachten op de komst van het vliegtuigje… Dat hebben we gedaan tot half 3 ’s middags. Er was een wijziging opgetreden in het vluchtschema waardoor ze ’s morgens eerst een andere vlucht moesten uitvoeren. Be flexible!
Woensdagochtend maakten we kennis met de area director van de America’s van World Team en zijn vrouw en met een van de counselors van World Team. Het klikte meteen tussen Marco en de area director. Alle twee visionairs, dus er werden grote lijnen getrokken, aan de uitwerking van de details komen we in de komende jaren toe. We hebben inspirerende gesprekken gevoerd en voelen ons nu ook echt deel uitmaken van het grotere team van World Team.

Vrijdagavond 17 mei was de afscheidsreceptie van Roy en Margaret Lytle. Het was voor ons heel fijn om deze, voor hen voorlopig, laatste week met hen op te kunnen trekken.
Het was een gezellige avond met ook voor ons heel wat bekende mensen. Er werden herinneringen opgehaald en opnieuw werden we bepaald bij Gods trouw tijdens 43 jaar dienen bij de Wajana.

Maandagochtend 20 mei stonden we om 02.45 uur met een busje bij Roy en Margaret voor de deur. Koffers inladen (wat mag je veel koffers meenemen naar Amerika) en op weg naar het vliegveld. Het was heel fijn om zo tot het laatst mee te mogen gaan.