1 uur vliegen werd 4 dagen bus en boot.
Afgelopen week liep (voer) heel anders dan we hadden voorzien. In Paramaribo ontdekten we dat het mogelijk was onze kookgasflessen die leeg in de stad stonden om te ruilen voor kleinere exemplaren. Dat is belangrijk omdat deze kleinere flessen in een dorp in de buurt (4-8 uur varen) voor volle omgeruild kunnen worden wanneer ze leeg zijn. Donderdagmiddag 6 juni j.l. half drie zijn we veilig in Apetina aangekomen na een enerverende reis van in totaal vier dagen.

Een kort verslag van onze reis.
Via een bevriende Wajana die we in de stad ontmoetten, kwamen we in contact met een Aucaner die ons mee wilde nemen op zijn vrachtboot tot aan Drietabbetje. Van daar moesten we opgehaald worden door een kano vanuit Apetina.

Maandagmorgen stapten we in de gehuurde bus met al onze bagage. Die middag bereikten we Albina alwaar we de nacht (tot 03.00 uur) hebben doorgebracht bij Rob en Els Sussenbach.

Dinsdagmorgen vertrokken we om 05:00 uur met de boot uit Albina. Na een 16 uur durende kanotocht kwamen we ‘s avonds om 21:00 uur op ons logeeradres aan in Drietabbetje. Daar kennen we een stel Amerikaanse zendelingen die zelf in de stad waren en voor ons onderdak konden regelen in hun dorp. We troffen een heerlijk huis met douche en toilet. Wat een luxe!!! We hebben prima geslapen in onze hangmat. De volgende morgen moesten we wachten op onze bagage. Die was de vorige avond in de boot gebleven bij Foetoepasi. Een plek die alleen te voet kan worden gepasseerd. Wij stapten in een andere boot die ons naar ons slaapadres bracht.

Woensdagmorgen ging op aan het versjouwen van alle bagage over diezelfde Foetoepasi.
We waren erg blij om onze buren uit Apetina te zien. Ons hart ligt echt bij de Wajana. Prachtig om te merken hoe God die liefde in ons hart geeft.
‘s Middags konden we alles overladen in de kano die de Wajana’s uit Apetina hadden gebracht om ons op te komen halen. Om half drie gingen we op weg naar Apetina. Het was inmiddels te laat geworden om door te kunnen varen, dus onvernachtten we langs de rivier in een kamp. Dat wil zeggen, we logeerden bij een Aucaans gezin. Deze mensen krijgen vaker toeristen op bezoek want ze hadden een ruime slaaphut en een keurig toilet gebouwd. Opnieuw heel luxe vonden wij.

Donderdagmorgen zaten we voor 8 uur met een kopje thee in de kano op weg naar Apetina. Na een klein uurtje varen legde de kano aan. Uitstappen en alle lading van boord halen. De kano moest leeg door de stroomversnelling. De vrouwen (min Marjolein) gingen eten koken, de mannen gingen sjouwen met alle bagage, incl. onze 10 flessen kookgas. Marjolein wilde ook een gasfles dragen maar dat werd door de mannen niet goed gevonden. Dat was te zwaar. Er bleef nog genoeg te sjouwen over.
Na een uurtje sjouwen was het tijd voor het ontbijt. Wij aten een paar boterhammen, de Wajana aten eerst een bord kwaka (cassave korrels) met hete, peperige bouillon en vlees en daarna nog een flink bord rijst met bouillon en vlees of vis. Wat kunnen die mensen eten zeg!

Rond half 11 zaten we weer in de kano en werd de tocht vervolgd.
Tot 13:00 uur, toen begon het feest van uitladen en overbrengen naar de andere kant opnieuw. Gelukkig was de afstand nu een stuk kleiner. Daarna moest de kano met z’n allen (min Marjolein, ze waren bang dat zij door het water meegesleurd zou worden) door de stroomversnelling heen getrokken worden. Als ze het met elkaar niet klaar zouden spelen, zou er gebeld worden naar Apetina voor versterking. Gelukkig lukte het de hele bemanning om de kano er door te sleuren, maar wat een klus! Diep respect voor deze mannen en vrouwen. Wat deed Marjolein in de tussentijd? Uiteraard bidden, maar ook foto’s en filmpjes maken.
Toen alle lading weer in de kano lag moesten we nog een kwartiertje varen tot we in Apetina waren.Daar begon het feest van uitladen en sjouwen voor de laatste keer. Daarna alle dozen uitpakken en alles netjes opbergen.

De volgende morgen hebben we een rondje door het dorp gelopen om iedereen te begroeten.
We zijn weer helemaal in Apetina.