We hebben enorm genoten van onze World Team conferentie in Orlando Florida. 

Het was enorm leuk om onze collega’s uit de Amerika’s te leren kennen, geïnspireerd te worden door hun verhalen, met elkaar op weg te gaan met de aangeboden lesstof. Marjolein had in de weken voor de conferentie opnieuw het boek van de OMF zendelinge Elly van der Linden ‘Voettocht naar het Licht’ gelezen. Het verhaal hoe een bergstam op het eiland Mindoro, onderdeel van de Filipijnen, Jezus leerde kennen. Dit verhaal kent een aantal overeenkomsten met het verhaal van de Wajana’s, de stam waar wij werken.

Het werken in kleine groepjes was erg goed, en zoals gebruikelijk heb ik Marco’s lach een aantal keren door het hotel horen schallen terwijl we ieder in verschillende groepjes zaten.

Het is ook heel fijn om het grotere plaatje van World Team gepresenteerd te krijgen door de internationale directeur. Goed om te weten waar op hoger niveau aan gewerkt wordt. De wereld verandert in rap tempo, dus ook het leven van onszelf en van de mensen waar wij leven (gaat) veranderen. Hoe kijken wij tegen de veranderingen aan en hoe gaan we daarmee om. Daar valt niet zo maar een antwoord op te geven omdat het leven van alle dag veel complexer is.

We hebben genoten van de gastvrijheid van Roy en Margaret. Het was heerlijk om samen met hen een aantal lijnen voor de toekomst uit te zetten. Roy hoopt in maart 2014 voor een maand naar Lawa en Apetina te komen om les te geven aan de leiders in beide dorpen.

We zijn met hen naar huizen wezen kijken omdat zij zich in Florida willen vestigen. We hebben wat ideeën opgedaan over inrichting etc. Altijd leuk om rond te kijken. Daarnaast zijn we alle Walmarts (grote supermarkt en warenhuis in een) in de omgeving afgeweest op zoek naar naalden voor het kralenwerk van de Wajana’s.

We hebben de nodige restaurants van binnen gezien en dus gesmuld van al het lekkers 🙂

We hebben op Marjolein’s verjaardag een Surinaamse bami gemaakt voor een groep oud(e) zendelingen die vroeger in Suriname gewerkt hebben. Het was gezellig en lekker en we hebben een aantal verhalen ‘uit de oude doos’ gehoord. Zeer waardevol.

’s Avonds zijn we naar de Golf van Mexico gereden om de zon in de zee te zien zakken. Wat een witte zandstranden hebben ze daar. Marjolein moest natuurlijk weer met haar voeten in het water en dat leverde een paar natte schoenen op. Het is in Florida nl. erg koud met ’s nachts vorst aan de grond. Al met al een verjaardag om nooit te vergeten.

Vrijdag 24 januari vliegen we terug van Orlando naar Paramaribo. Het zal een lange dag worden, maar dan zijn we weer waar we wezen moeten. Dan gaan we uitvinden wanneer we per kano van Albina naar Apetina kunnen varen. Als we dat weten gaan we boodschappen doen en inpakken. We hebben er zin in om de mensen in Apetina weer te zien.