Vrijdag 7 november j.l. vlogen we in het nieuwe toestel van de MAF naar Lawa. Zoals gewoonlijk was het vliegtuigje weer helemaal afgeladen.

Deze keer lagen er de nodige 2 duim waterleidingpijpen in en stonden er een aantal grote dozen met kleding mee.

De kleding wacht tot maart 2015 in ons huis in Lawa op de verkoop. We hadden in 1 week niet voldoende tijd om een kledingmarkt te organiseren.
We zagen dat de kippen inmiddels eieren leggen. Nu is het wachten op de eerste kuikentjes. Zo te zien is een van de konijnen ‘vol’ dus verwachten we binnenkort het eerste nestje. Setipan vindt het allemaal best wel spannend. We hebben geprobeerd uit te leggen hoe hij een nesthok in het konijnenhok moet maken om de kleintjes af te schermen. Hij zegt dat hij dat zal doen maar of het werkelijk gebeurt zal de tijd moeten leren…

Bovendien stond het hoofd van de Wajana’s al helemaal in het teken van de tweejaarlijkse landelijke conferentie die ditmaal in Nouveau Wacapou, aan de Frans-Gyaneese kant, gehouden werd van 14 t/m 16 november 2014.
Er moest voor ruim 1000 mensen gezorgd worden voor onderkomen en maaltijden. De mensen van Lawa zijn gaan jagen en hebben Gods zorg ervaren tijdens de jacht. In korte tijd hadden ze hun vrieskisten vol.

Een aantal mensen waren al ruim een week van tevoren op Nv Wacapou om te helpen bij het bouwen van de houten staketsels waar later dik landbouwplastic overheen gespannen kon worden, zodat de hangmatten bij regenval droog zouden blijven. Mensen die jaarlijks meedoen bij de opbouwwerk van de pinksterconferentie kunnen zich hier vast het nodige bij voorstellen.

Dan beginnen in de dagen voorafgaand aan de conferentie de mensen binnen te druppelen. Sommigen komen met de vliegtuigjes van de MAF, die af en aan vliegen om de mensen in een zo kort mogelijk tijdsbestek ter plaatse te krijgen. Mensen komen per kano en doen er, afhankelijk van de afstand, tussen de 3 uur en 5 dagen over.

Het is een weerzien van familieleden en vrienden, maar bovenal is het een tijd om samen te zingen en te luisteren naar Gods woord. Een tijd om elkaar te bemoedigen en op te bouwen in het geloof.
Wij hebben enorm genoten van het feit dat we onze hangmat bij de familie Vankeina mochten hangen en zo het gezinsleven mee konden maken.
Wat een verschillende taalgroepen waren er bij elkaar. Er werd vertaald vanuit het Aloekoe ( een marrontaal) naar Wajana en Trio. Daarnaast werd er in de zaal nog vertaald naar Frans en Portugees (vanwege een flink aantal Brazilianen).

Uit Paramaribo was een team gekomen om te helpen bij het kinderwerkprogramma.
Daarnaast was de coördinator van Operation Christmas Child gekomen met een heel aantal dozen om de gemeenten in het binnenland te vertellen over dit mooie werk wat ook voor hun dorpen mogelijk zou zijn. ze heeft op de zaterdagmiddag laten zien, tijdens een kinderfeest, wat deze Operatie Schoenendoos inhoudt. Wat een blijde gezichten toen ruim 300 kinderen een schoenendoos gevuld met verrasingen kregen. Hun stralende gezichten gingen nog meer stralen toen de dozen open mochten en ze hun cadeautjes zagen.
Voor ons was het heel leuk om in de dagen daarna de kinderen met de cadeautjes te zien spelen.

Maandag 17 november zijn we terug gevlogen naar Paramaribo. Daar zijn we meteen aan de grote boodschappenronde begonnen om vrijdag 21 november klaar te zijn voor onze vlucht naar Apetina. We hebben ruim 500 kilo aan onze voeding, kleding en badzeep, kapmessen, zaklantaarns, batterijen enz. enz. voor de indianen ingepakt. Gelukkig kunnen we een deel van deze bagage meegeven met een speciale vlucht van GumAir begin December. We hopen tot eind februari 2015 in Apetina te kunnen zijn. We hebben er zin in!