Woensdag 7 januari j.l. zaten in Apetina twee oma’s te bidden voor herstel van gezondheid voor hun kleinzoons.

De ene oma vloog die dag met de MAF naar Paramaribo en de volgende dag door naar Nederland om bij het gezin van Maurits te zijn. De andere oma blijft in Apetina en wacht totdat haar schoonzoon belt met nieuws over haar dochter en kleinzoon van 4 maanden (al drie keer kwam het gerucht langs dat het kind gestorven zou zijn en niemand kon daar uitsluitel over geven…).

De kleine Renzimo vecht voor zijn leven en we zijn dankbaar dat de mogelijkheid er is om zieke mensen per vliegtuig vanuit de jungle naar het ziekenhuis in de stad te brengen. Daar wordt er goed voor de zieke gezorgd, maar hoe zit dat met vader en/of moeder? Er is geen Ronald MacDonald huis, dus moeten ze een goedkoop hotelletje zoeken, eten kopen, vervoer naar het ziekenhuis betalen enz. Waar halen ze het geld vandaan? Dat moeten ze dan bij familie en dorpsgenoten lenen. Zo werden er bij ons munten gewisseld voor briefjes en dat ging in een envelop met ons mee naar Paramaribo. We hebben gezien wat er in die envelop ging… 25 srd, dat is zo’n 6 euro. Daar hebben we maar snel nog iets bijgestopt.

Al langer denken we na over hoe er in de stad iets gedaan kan worden voor indianen die zo tijdelijk opvang nodig hebben. Er lijkt iets moois te ontstaan sinds een leidersechtpaar uit een van de indiaanse dorpen enkele maanden geleden naar de stad is gekomen vanwege problemen met hun daar studerende kinderen. De school regelde een baantje voor de vrouw zodat er inkomen kwam en ze niet naar hun dorp terug hoefden te gaan. De man is vanuit de Unie van Baptistengemeenten gevraagd om te zien naar de steeds maar groeiende groep tieners / studenten die uit de dorpen in de internaten verblijven, maar zich vanwege hun indiaanse afkomst erg eenzaam voelen. Sinds een aantal weken is een samenkomst gestart onder leiding van dit stel. Zij ontfermen zich nu over de ouders van Renzimo. Afgelopen zondag bezocht Marco de samenkomst. Ruim 40 mensen zongen en spraken in Trio en Wajana. Goed om te zien dat dit initiatief zo snel al vruchten afwerpt.

Inmiddels is Marco veilig in Orlando aangekomen in verband met de leidersconferentie van World Team Amerika en helpt Marjolein al weer een week in het gezin van Andre en Wimke.

Naar omstandigheden gaat het boven verwachting goed. Maurits slikt kranig zijn medicatie, heeft hoegenaamd geen last van narcoses en ingrepen. Wij ervaren dit als gebedsverhoring. Zijn energieniveau neemt wel af, maar hij speelt nog lekker en wordt meestal vrolijk wakker. Het is heerlijk dat het merendeel van de behandeling poliklinisch kan en hij dus lekker veel thuis is.

We willen jullie heel hartelijk danken voor jullie betrokkenheid!

Marjolein en Marco