Vorig weekend zijn er vanuit de gemeente van Lawa Kawemhakan weer een paar kano’s stroomopwaarts gegaan om de mensen in Palimino pata te bemoedigen. We hebben nog niet gehoord hoe het geweest is.

Baby Renzimo ligt nog steeds in het ziekenhuis in Paramaribo. Hij heeft nog steeds zuurstof nodig en krijgt z’n voeding via een infuus. We zijn dankbaar dat hij nog leeft, maar het doet ons verdriet als we beseffen dat dit kleine jongetje zijn moeder hooguit een uurtje per dag ziet. De ouders leven ook al sinds kerst in de buurt van Paramaribo. Gelukkig wordt er goed naar hen omgekeken vanuit de indiaanse gemeente in Paramaribo.

Inmiddels is het een maand geleden dat wij hoorden dat onze kleinzoon Maurits acute lymfatische leukemie heeft. We zijn blij dat Marjolein diezelfde week al in Nederland kon zijn. Sinds 27 januari is Marco ook in Delft.
We zijn heel dankbaar om te zien hoe dapper Maurits zich dag in dag uit door de behandeling heen slaat. Driemaal daags pillen slikken en een drankje drinken is voor niemand gemakkelijk, maar voor een jongetje van drie is het best een klus. Hij zegt dan ook elke keer: “ik ga mijn best doen”.

Maurits mag nu zijn prednison afbouwen en daar zijn we erg blij mee want hij wil door dit medicijn de hele dag door eten. Gelukkig gaat er heel veel fruit naar binnen en maar 1 bakje chips per dag.

Er komen wel weer nieuwe medicijnen voor in de plaats en hoe hij daar op gaat reageren weten we nog niet.

We zijn God dankbaar voor het verloop van de afgelopen maand. Maurits kon poliklinisch geholpen worden en dat betekent dat hij, afgezien van de eerste drie nachten gewoon in zijn eigen bed geslapen heeft. Voor het hele gezin geeft dit rust, al hebben broer Yannick (5) en zus Carina (7) wel last van de vaak terugkerende schreeuwuitbarstingen. Het geeft rust in het hele gezin dat opa en oma Schuurmans tot 6 april in Nederland zijn.
We zijn dankbaar wanneer we zien hoe goed het nog steeds met Maurits gaat. Afgelopen zaterdag zijn ze heerlijk als gezin gaan zwemmen. Voor ons een cadeau dat dit kon!

Begin april weten we nog niet hoeveel effect het eerste deel van de chemokuren heeft gehad, maar we geloven dat het goed is om dan voor een aantal maanden weer naar Suriname te gaan.

In onze tijd in Nederland proberen we zoveel mogelijk tijd te besteden aan onze taak voor de Wajana’s. Marjolein is bezig om een aantal bijbelstudies voor vrouwen voor te bereiden. Daarnaast probeert ze een ruwe vertaling van het boek 1 Kronieken te maken.
We zijn dankbaar voor de moderne techniek waardoor we de mensen in Apetina en Lawa ‘gewoon’ kunnen bellen. Al zijn we in Nederland, in gedachten zijn we ook dagelijks in Suriname.

De conferentie in Orlando was heel goed. Er verandert veel in de wereld en World Team probeert daar op in te spelen. Marco heeft veel om over na te denken en samen bespreken we hoe we daar ook in onze taak voor de Wajana’s mee aan de slag kunnen.

De taken voor Marco binnen het Transitional Leadership Team, kan hij zelfs beter vanuit Nederland uitvoeren. Hij voert via Skype gesprekken met collega’s in Thailand, Haiti, Canada en Frankrijk. Skypen gaat (nog) niet in de jungle. Daarnaast is hij bezig met het voorbereiden van een aantal preken zowel in het Nederlands als in het Wajana.

Heel hartelijk dank voor alle voorbede, betrokkenheid en liefdevolle steun. We voelen ons gedragen.