Marco & Marjolein in Suriname

Ons leven met de Wajana's

Van Hot Naar Haar

| 5 reacties

Marco is nu twee weken van huis. Hij schrijft dit bericht op het vliegveld van Minneapolis in een tussentijdse pauze tussen twee vluchten. Vanmorgen vertrokken uit Philadelphia en straks de laatste van drie vluchten door naar Winnipeg. Canada staat voor onze deur.

Samen met Ipomadi, de granman van Lawa, vertrokken we 27 april uit Lawa. De dagen in de stad waren vol met afspraken. We deden de laatste boodschappen in de voorbereiding van onze reis. 30 april vlogen we naar Port of Spain, daarna naar Houston en als laatse bestemming Denver. We kwamen ‘s avonds laat aan en werden netjes naar onze huurauto gebracht. Toen nog 3 uur rijden naar Estes Park, de plek waar het conferentiecentrum YMCA of the Rockies ligt, zoals de naam al aangeeft, midden in de Rocky Mountains.

Hoe waar dat is zagen we pas de volgende ochtend. Onderweg was alles stikke donker. Alleen waar de koplampen licht op wierpen, de weg zelf, was te zien. De volgende dag zagen we hoe mooi de omgeving is. Voor Ipomadi was er nog een mooie verrassing toen we zagen dat het die nacht had gesneeuwd. Hij wist niet wat hij zag… en voelde! Gelukkig waren er een aantal dikke jassen en mutsen beschikbaar voor al die amazonemensen.

De ALTECO Consultatie zelf was voor ons een daverend succes. De ontmoeting met het bestuur de dag voor de conferentie; de thema’s die werden behandeld; de ontmoetingen met vertegenwoordigers van verschillende organisaties die in het Amazone gebied betrokken zijn met zending naar en met de indianen; te horen hoe in verschillende landen netwerken zijn ontstaan en wat dat uitmaakt in hoe maatschappelijke ontwikkeling en gemeentegroei hand in hand gaan; dat de indiaanse gemeentes in Suriname nu echt deel gaan uitmaken van ALTECO en daarmee in dit grote netwerk hun plaats in mogen nemen; en dan nog alle tafel gesprekken bij ontbijt, lunch en diner waarbij we volop konden netwerken. We zeiden telkens tegen elkaar hoe we niet hadden kunnen voorzien dat we zoveel informatie en relaties zouden kunnen opdoen. We hebben een berg huis- en denkwerk meegekregen voor de komende maanden.

Na de Consultatie reden we vrijdag 5 mei terug naar Denver. Nu reden we met stralende zon door de bergen heen. Vanuit Denver een prachtig uitzicht op de Rocky Mountains. De volgende dag vlogen we door naar Philadelphia. Daar brachten we een aantal dagen door met de staf van het kantoor dat in de Verenigde Staten de uitzending van werkers van World Team verzorgt. Elke dag was er een bijeenkomst met belangstellenden georganiseerd waar we konden vertellen over het werk in Suriname en waar de mensen Ipomadi zelf konden horen en hem de nodige vragen konden stellen. We waren telkens weer verrast door het grote aantal mensen dat op de bijeenkomsten was afgekomen. Onze powerpoint presentatie en de filmpjes werden goed ontvangen.Dinsdag was een dag op het World Team kantoor waar ik met verschillende stafleden over dingen kon overleggen. Geweldig om de mensen nu in levende lijve te zien na voorheen alleen maar via e-mail of Skype te hebben kunnen praten. Het is leuk te zien dat Ipomadi al een aantal woordjes engels spreekt. Hij ziet ook in dat hij er goed aan doet nu Spaans te gaan leren om in het netwerk met ALTECO beter uit de voeten te kunnen. We spreken ook vaak over de toekomst van de Wajana’s en wie hij ziet vanuit de jeugd die daarin een rol zou kunnen spelen.

Bijzonder was de ontmoeting met Walt Jackson. Hij is eind jaren 50 als eerste zendeling bij de Wajanas in Lawa gekomen met het evangelie. Nu kon hij zelf van Ipomadi horen over hoe de gemeente er voor staat. Ook de foto’s van Beth Weaver, die zelf tot haar 12e op Lawa heeft gewoond brachten heel wat herinneringen naar boven.Op dit moment staan we aan de poort van Canada. De komende week zijn we in Winnipeg en duiken we onder in een aantal projecten met Canadese first nation people die in een buitenwijk van deze stad plaats vinden. We kijken ook naar mogelijkheden om daar vanuit Lawa bij betrokken te kunnen zijn en hoe de kennis en het netwerk in Canada van dienst kan zijn voor onze visie voor de bovenlandse indianen in Suriname. Kortom, een aantal weken waarbij we onze ogen en oren weer goed open houden om te kunnen zien wat God ons leren wil.

We genieten van dagelijks contact met onze vrouwen in Lawa. Ipomadi kocht een mobiele telefoon in Paramaribo voor we vertrokken. Hij heeft regelmatig contact met vrouw en kinderen in Lawa. Overal waar WiFi is gaan een paar berichtjes over en weer. Wat is dan de wereld klein…

Met Marjolein gaat het goed. Het afgelopen weekeind was een van de MAF piloten met zijn gezin en bezoek uit Nederland bij haar komen logeren. De dagen vliegen om. Aan het einde van de dag komt Alumpia naar haar toe om een kopje koffie te drinken en voor Marjolein te bidden. Geweldig hoe hij zich over haar ontfermt nu Marco op reis is.

5 reacties

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.