Maandag 20 januari zou het vliegtuig van Gumair vroeg komen. We wilden de laatste dingen nog even opruimen en weg zetten. Marco moest nog even spuiten onder het huis tegen de termieten. Marjolein zou boven de zaken in orde brengen. Opeens hoort ze een schreeuw van beneden. “Marjolein, kom gauw, kom me helpen”. Marco was door z’n rug gegaan toen hij de rugspuit op z’n rug wilde doen. Dan verandert het hele schema. Marco moest uit z’n werk kleding geholpen worden terwijl elke beweging pijn deed. “Hoe moet dat straks in het vliegtuig”, schoot door het hoofd van Marjolein. “Dat is straks, nu eerst de dingen die voor die tijd moeten gebeuren”. Marco gaf aanwijzingen terwijl Marjolein, in Marco’s werkkleding, met de rugspuit aan het hannesen was. Je bent nooit te oud om nieuwe dingen te leren, maar het gaat niet zo snel als wanneer je ervaring hebt. Het spuiten moest echt want in de voorgaande dagen zagen we in de schuur en in de slaapkamer steeds sporen van termieten. Het was de eerste keer in de afgelopen 8 jaar dat Marjolein de kruiwagen nog in de schuur moest opbergen terwijl Marco langzaam het trapje van het vliegtuig opliep en de piloot geduldig wachtte op de laatste passagier. Dat is weer een voordeel van een klein vliegtuig in een klein dorp. Zo merken we hoe kwetsbaar we zijn, maar ook hoe God telkens weer voorziet.

Voor we naar de stad vertrokken hebben we nog gesproken met het team waarmee we vorig jaar augustus naar Canada zijn geweest. We hebben afspraken gemaakt om de komende maanden alle dorpen langs de rivier te gaan bezoeken om verslag te doen van deze reis. Inmiddels heeft zich al een stel gemeld dat graag een volgende keer mee zou willen gaan.

Woensdag 22 januari vierden we uitgebreid Marjoleins verjaardag. ’s Morgens met een Nederlandse koffievisite voor vrienden en ’s avonds met een etentje bij de Chinees met Elsbeth en gezin en Jiska, net aangekomen voor een week Suriname, vrienden uit Denemarken en Suriname. Wat zijn we rijk gezegend!

De laatste week van Januari waren we in Orlando, Florida voor de jaarlijkse LEAD meeting van World Team. Wat was het fijn om de collega’s uit de Amerika’s te ontmoeten en over hun werkzaamheden bijgepraat te worden. Wat genieten we van ons leven en alles wat we mogen betekenen in mensenlevens!

We wilden heel graag vrienden uit Suriname, uit de jaren negentig, opzoeken in Michigan. Dat hebben we aansluitend aan de conferentie in Orlando gedaan. Wat hebben we genoten om herinneringen op te halen, te mogen vertellen wat God aan het doen is in de jungle van Suriname en te genieten van sneeuw en kou.

De komende week bezoeken we kandidaten die zich klaar maken om het team in Manaus, Brazilië, te gaan versterken. Ook komen vrienden van vroeger ons opzoeken in Florida en gaan we de laatste dagen op bezoek bij Roy en Margaret Lytle, de mensen van wie we onze bediening overgenomen hebben.

Donderdag 13 Februari hopen we weer in Paramaribo te landen om na een paar dagen door te vliegen naar Apetina.