Afgelopen dinsdag 2 februari vlogen we met MAF naar Apetina. Wat was het een feest om vanuit de lucht het dorp en daarna de landingsbaan in zicht te krijgen. Na 11 maanden eindelijk de mensen weer ontmoeten!

Nou ja, ontmoeten…. we moesten afstand bewaren en onze mondkap ophouden. Eerst een week in quarantaine waren de voorschriften uit de stad. Daar houden we ons met z’n allen aan. De Wajana’s komen niet bij ons en wij gaan het dorp niet in. Komende dinsdag mogen we weer ‘los’.

We waren heel benieuwd hoe het huis eruit zou zien qua andere bewoning. De hoeveelheid troep viel mee, maar om alles goed schoon te krijgen zijn we wel een week zoet. Daar hebben we in de quarantaine week dus mooi de tijd voor.

Helaas hadden de vleermuizen ook onze handdoeken kast tot woonplaats gemaakt, die moeten dus eerst allemaal gewassen worden. Het ’toeval’ wil dat we in Nederland nieuwe theedoeken en handdoeken gekregen hadden. Die komen nu mooi van pas!

Daarnaast vroegen we ons af of ons zonne energie systeem het nog zou doen. Waren de lampen al die 11 maanden blijven branden? Wat waren we blij en dankbaar om te merken dat één van de twee lampen nog steeds brandde en het systeem naar behoren functioneerde! Koelkast en vriezer draaien weer lekker!

Helaas had ons waterfilter systeem het begeven. Er zat een scheur in één van de twee watertonnen. Gelukkig waren er nog twee watertonnen van dat formaat in huis, dus heeft Marco, handig als hij is, ‘even’ een nieuw systeem gemaakt. We kunnen dus weer gebruik maken van gefilterd regenwater.

Onze buren hebben de afgelopen maanden heel goed gezorgd voor ons groentetuintje. Zij hebben er zelf steeds van geoogst, maar ook steeds onkruid gewied. We hebben er al twee keer heerlijk van gegeten.

Vanmorgen werden verrast door een otterpaar vlak bij ons huis.

We zijn hier pas een paar dagen, maar het voelt alsof we niet zijn weg geweest. We zijn hier op onze plek.