schreef Joost van den Vondel al een paar eeuwen geleden. Ons vorige blog schreven we vanuit Apetina. Dit blog schrijven we vanuit Paramaribo.

Tijdens ons verblijf in Apetina hebben we met de leiders gesproken over de afbouw van het gastenverblijf én over de training om electrische installaties in de huizen te kunnen verbeteren. Daaruit bleek dat we niet, zoals in Nederland veelal het geval is, de verschillende materialen online konden bestellen en bij de MAF laten bezorgen. Er zat niets anders op dan toestemming te vragen aan de overheid om naar de stad te vliegen en op zoek te gaan naar alle materialen. De toestemming kregen we en zo vlogen we 2 maart j.l. op een backload seat naar Paramaribo. Een backload seat betekent dat wij geen vliegtuig hoefden te charteren, maar mee konden vliegen in een vliegtuig dat door anderen gecharterd was om mensen naar Apetina te vliegen. Dit betekende wel dat we razendsnel onze plannen moesten omgooien.

BE FLEXIBLE

We zouden een bijbelschool module van Roy Lytle laten zien. Aangezien we van MAF op maandag hoorden dat er 2 maart een mogelijkheid was en het daarna onzeker was wanneer de volgende vlucht zou zijn, hebben we besloten om 2 maart naar Paramaribo te vliegen en de bijbelschool uit te stellen tot na Pasen.

Gelukkig konden we bij vrienden in hun gastenverblijf logeren, want dat moest ook snel geregeld worden. Dit gastenverblijf staat naast onze container waar inmiddels al zo’n 9 jaar onze huisraad opgeslagen staat. We hopen in de komende jaren op dat stukje grond ons huis te bouwen, maar de papieren om het op onze naam overgeschreven te krijgen zijn nog niet rond. We hopen dat dit in de loop van dit jaar wel het geval is, maar aangezien we al sinds 2007 bezig zijn….

We hebben gebruik gemaakt van het feit dat we nu naast ‘ons’ perceel logeerden door een aantal trucks met zand te laten brengen om de grond te verhogen, want in de regentijd blijft op een flink gedeelte water staan. Marco heeft een aantal ochtenden een flinke work out gehad om al het zand te verspreiden. Nu kan het zand in de komende regentijd lekker inklinken.

Verder zijn wij iedere dag aan het winkelen geweest. Daarna moesten alle aankopen goed verpakt worden in dozen, waar weer plastic vuilniszakken omheen gingen omdat we bij aankomst op het vliegveld van Apetina alles naar beneden naar de kano sjouwen en daarna vanaf de wal omhoog naar ons huis. Gelukkig hoeven we die 300+ kilo niet alleen te sjouwen, maar worden we geholpen door de mensen die ons ophalen.

Marco heeft heel wat bouw- en electriciteitsmaterialen zaken eerst gebeld, zodat we niet voor niets op weg zouden gaan. We zijn dankbaar dat we in de afgelopen weken heel veel materialen hebben kunnen aanschaffen. Bijna alles voor de electriciteitstraining gaat met ons mee in het vliegtuig, de zware rollen met kabels komen later met de kano. Ook de zakken cement, vaten gasoline, dakgoten, afvoerbuizen en nog meer, gaan ook met de boot de rivier op. Er wordt of 2 keer gevaren of ze gaan met 2 kano’s. We wachten af want voor de Lucaszaag en voor de buitenboordmotor moesten onderdelen in de USA besteld worden. Die zijn onderweg.

Wij zijn vrijdag 19 maart met een vol vliegtuig naar Apetina gevlogen. We zijn blij dat we weer hier zijn. In de tijd dat wij in de stad waren is onze buurvrouw Debbie heel ziek geweest. Ze heeft al jaren last van hoge bloeddruk en diabetes. Haar maag verdraagt het cassavebrood niet goed meer. Gisteren en vandaag hebben we onze rijst en groenten met haar gedeeld. Hopelijk voelt ze zich in de komende tijd wat beter.