Een week voor Kerst komt Nanajeu bij ons op bezoek. Zij wil graag weten wie er mee mogen naar Palumeu en Tepu voor de Foundations for Farming training. Wij geven aan dat we heel graag willen dat zij en haar man meegaan als trainers omdat zijzelf al het geleerde in de praktijk brengen. Dan komt de aap uit de mouw. Als zij twee weken van huis zijn betekent dit dat zij de komende drie weken extra werk te verzetten heeft. Haar dochter is op jonge leeftijd voor studie naar Paramaribo gegaan en kan nog geen cassavebrood bakken. Haar moeder is al oud en kan het niet meer. De komende weken wordt er dus extra veel hout gehakt en klaargelegd zodat er vuur gemaakt kan worden om te koken én er wordt extra veel cassave gerooid om er cassavemeel van te maken waar cassavebrood van gebakken wordt. Wat een zorgzame vrouw is dit! We waarderen haar zeer.

Eerste Kerstavond lieten we in de kerk foto’s en filmpjes zien van de sportdag op 24 december. Daarna hebben we de Nativity story laten zien in het Wajana ingesproken. Ineens komt een diaken naar ons toe dat er een boot met Marrons aangekomen is en zij hebben een durotank voor ons. Wij denken nog dat het een gift voor de kerk is en schuiven de hele zaak door naar de zondag.

De volgende ochtend blijkt het om 2 vaten benzine te gaan én 20 zinkplaten én 9 watertonnen (durotanks). Wij zeggen weer dat wij dit niet besteld hebben en geen idee hebben voor wie dit is. Inmiddels wordt er het hele dorp rondgevraagd wie de opdrachtgever mag zijn. Men is heel verlegen met de hele zaak.Een uurtje later komen ze weer terug bij ons. Het moet toch voor ons zijn. Voor ‘die blanken’  Buurman (verhaspeling voor Schuurmans) had een piloot gezegd.

Grote vraagtekens in onze ogen. We gaan dan toch MAF maar bellen om te vragen of zij iets weten. Marco doet het internet aan en ziet een mailtje binnen komen van de opdrachtgever. De boot is een dag te vroeg aangekomen, maar het raadsel is opgelost. De hele handel is op doorreis naar Tepoe voor een project aldaar. En het idee was dat wij er in Apetina wel voor zouden kunnen zorgen dat de spullen even werden opgeslagen. Alleen… de spullen kwamen aan voor de boodschap. Nu ligt het nog bij ons in de tuin. We zijn benieuwd wanneer de hele vracht verder gaat naar de plek van bestemming.

Van 27-29 December hebben we bezoek gehad van één van de MAF gezinnen. Wat was het fijn om elkaar wat beter te leren kennen. Ook de mensen in Apetina genoten van hun komst want het doet hen goed als de piloten belangstelling tonen voor hun taal en hun manier van leven. Zo wordt er gebouwd aan relaties.

Dinsdag ontdekte Marjolein dat een deel van haar kies afgebroken was. Dat betekende een onverwachte reis terug naar de stad. Gelukkig konden we meevliegen met het MAF gezin naar Paramaribo. Onverwacht hebben we oud en nieuw dus in de omgeving van Paramaribo gevierd. Ook wel weer leuk Nieuwjaar te kunnen gaan wensen bij onze jongste dochter en haar gezin.

Marjolein kon 5 januari bij de tandarts terecht, maar een dag eerder werden we gebeld dat de tandarts Covid had. Gelukkig kon ze een dag later bij een collega terecht en die heeft de kies weer mooi ‘opgelapt’. De volgende keer wordt het wel een kroon. Ook dat is een van de gevolgen van ouderdom en slijtage.

Vrijdag 7 januari vliegen we naar Palumeu en beginnen we aan twee keer een week Foundations for Farming training. We zijn heel benieuwd!