Sinds ons laatste bericht hebben we weer het nodige beleefd. In Winnipeg hebben we meer gezien en gehoord over de verschillende First Nations die in Manitoba wonen. In de North End hebben we meer verslaafden op straat zien dwalen dan drie jaar geleden. Het was mooi om de Wayana’s elke keer te horen getuigen van de hoop en het leven dat zij ontvangen hebben door hun geloof in Christus.

Zondagavond 7 augustus stond de vlucht naar Hamilton op het programma. Terwijl wij zaten te wachten tot onze vlucht zou vertrekken, werd die gecanceld. Allemaal de koffers weer ophalen, hotel boeken, wachten op een taxi etc.. Het nodige geregel. Gelukkig konden we wel de volgende morgen vliegen.

De tijd in Hamilton is geweldig geweest. We hebben genoten van de nieuwe contacten die gelegd zijn, van bijzondere ontmoetingen die God alleen kon arrangeren en van het shoppen voor de laatste boodschappen van de Wajana’s. Voor alle kinderen, 4 per gezin, moest natuurlijk wat meegenomen worden. Hoewel winkelen niet Marjoleins hobby is heeft ze samen met Lisa genoten van het enthousiasme bij de mensen. Het bezoek aan de Niagara watervallen en aan Landscape of the Nations was heel indrukwekkend.

 

Een stukje Nederlandse historie waar wij ons niet bewust van waren, maar wat mensen in Canada heel bijzonder vonden: dat nu juist Nederlanders de Wajana’s assisteerden bij hun bezoek aan Canada.

Dinsdag 16 Augustus stond de wekker op 04.00 uur zodat we om 5 uur in de auto zouden zitten op weg naar het vliegveld in Toronto. Voor de laatste keer hebben de zon zien opkomen in Canada. De volgende zonsopkomst zou weer in Suriname zijn. Het afscheid nemen was moeilijk na zoveel mooie momenten samen beleefd te hebben. Ruim op tijd konden we onze bagage inchecken. De hoeveelheid koffers was gegroeid van drie naar zes! Daarna wachtten we weer tot het tijd was om in te stappen. In Trinidad hadden we nog een tussenstop van een aantal uren en die tijd hebben we gebruikt om oud World Team collega’s te ontmoeten. Woensdagochtend vroeg landden we veilig in Suriname, waarna Susina en Ame direct door moesten naar St. Laurent in Frans Guyana om door te vliegen naar Maripasoula.

Wij hebben de volgende dagen gebruikt om de administratieve kant van de reis af te ronden. Daarna was het afgelopen zaterdag alweer de volgende vliegreis voor Marco. Deze keer voor World Team naar een ander land in Zuid Amerika om samen met een team een stuk onderzoek ter plekke te doen. Vanwege de lastige verbindingen binnen ZuidAmerika (niet zoveel maatschappijen vliegen) is Marco twee weken onderweg. Marjolein blijft die tijd bij Elsbeth en haar gezin. Zo kan ze lekker verder uitrusten want de negen weken onderweg zijn en dagelijks tolken hebben het nodige van haar gevergd.