Wat is er in de afgelopen weken weer veel gebeurd!

We hebben het laatste weekend van september enorm genoten van ‘ons volkje’. Met grote dankbaarheid kijken we naar onze volwassen kinderen en zijn enorm trots op de mensen die ze geworden zijn. Daarnaast genieten we ervan om hen als ouders met hun kinderen om te zien gaan. Een heel kostbaar weekend op een mooie plek in het groene hart van Nederland.

In de tijd dat Marco voor vergaderingen van World Team in Cambodja was, mocht Marjolein een midweek op kleinzoon Timo passen. Het blijft heerlijk om zo een paar dagen in de wereld van je kleinkinderen te mogen stappen! Gezellig kletsen onderweg naar school. In de klas mogen vertellen over de jungle waar wij wonen. De kinderen bleven maar vragen stellen, zo leuk.

We ervaren opnieuw Gods timing in heel veel aspecten van ons leven, maar in het bijzonder dat we deze maanden in Nederland kunnen zijn om zo ook tijd voor Marjoleins ouders te hebben. Soms tussen alle andere bedrijven door.

Eind oktober hadden we als kinderen Derksen de gelegenheid om elkaar in het huis van Marjoleins zus Mirjam te ontmoeten. Ook dat gebeurt niet zo vaak omdat Marjolein niet de enige ‘uitlandige’ in haar familie is.

In de herfstvakantie hebben we met twee kleinzoons de Maasvlakte ontdekt. Wat is daar veel te zien en te doen. De dag vloog om! Natuurlijk moet zo’n gezellige dag met frietjes afgesloten worden! Het is genieten om de twee neven samen bezig te zien. De oudste twee gaven de voorkeur om gezellig uit eten te gaan met opa en oma. Dat is weer gezellig op een andere manier.

Gelukkig hebben we weer onze ooms en tantes en andere familie en vele vrienden kunnen bezoeken. Altijd weer een feest om de draad weer op te pakken en te horen hoe het in ieders leven gaat. Daarnaast hebben weer zo’n 35 mensen mogen ontmoeten tijdens ons Fundraising diner. Er was weer veel aandacht voor onze presentaties. Na ruim 10 jaar nog altijd veel belangstelling voor ons ‘werk’, opnieuw om heel dankbaar voor te zijn.

Nu sluiten we al bijna ons werkbezoek aan Peru af. Drie projecten in drie weken tijd. De eerste week mochten we onze collega’s van World Team in Lima bezoeken. Zondag werd onze Chinese collega ingezegend als voorganger van één van de Chinese CAMA gemeenten in de stad. Heel bijzonder om daarbij te kunnen zijn. Daarnaast hebben we een aantal gesprekken gevoerd met onze collega’s en de leiders van het Chinese werk in Lima. De Corona crisis heeft ook hier voor de nodige verschuivingen gezorgd. We hebben samen nagedacht over een strategie voor de komende jaren. Wij hebben onze tijd met hen als heel waardevol ervaren.

Vrijdag 11 november vlogen we naar Jauja, een stad op 3200 meter hoogte in de Andes ten oosten van Lima, waar we samen met Carlos van de Kamp van Pan de Vida verschillende projecten bezochten in het kader van Foundations for Farming. Wat hebben we in een paar dagen tijd veel mooie mensen ontmoet en projecten gezien én heel wat uren in taxi’s van verschillende signatuur gezeten. Woensdag 16 vlogen we vanuit Mazamari terug naar Lima. Een dag de tijd om de was te doen voor we naar de volgende plek zouden vliegen.

Donderdag 17 november vlogen we vanuit Lima naar Piura, zo’n 1000 km vanaf Lima naar het noorden. Daar begon weer een nieuw avontuur, want met deze mensen hadden we alleen nog maar via mail en Messenger gecommuniceerd. We werden heel hartelijk ontvangen door een van de leiders van een werk dat al heel wat jaren in deze regio functioneert en kregen de nodige informatie over Piura uitgelegd. Hier waren we ook in het kader van Foundations for Farming om te kijken of we hier kleine landbouwers kunnen gaan trainen. Vrijdag, zaterdag en zondag hebben we heel wat mensen bezocht en overal een introductie gegeven over de principes van FfF. Mensen zijn erg geïnteresseerd ook omdat de prijzen van kunstmest enorm gestegen zijn in de afgelopen tijd en het bijna niet meer loont om nog hard op je veld van een halve of hele hectare te werken.

Wat ons betreft zien we volop mogelijkheden; nu maar verder met het bestuur in Nederland en Zimbabwe afstemmen.

De afgelopen dagen werden we een aantal keren verrast met een speciaal lokaal gerecht genaamd Chevice, waarbij rauwe vis, rauwe ui, verse koriander en heel veel versgeperst citroensap samen een bijzondere combinatie opleveren. Zoals op de foto is te zien wordt alles gecompleteerd met witte bonen, tomaat en een paar stukken cassave (die zijn wel gekookt).

Woensdagavond 23 november stappen we weer in het vliegtuig richting Nederland. Dan hebben we nog ruim een week voordat we zondag 4 december naar Suriname terugvliegen.