We beginnen onze draai al goed te vinden. ’s Morgens taalstudie, en ’s middags na het rusten huiswerk maken. Veel leren en ‘stampen’, vooral woorden, vervoegingen en nog meer stof van de eerste klas basisschool. Ons Nederlands was ons vroeger thuis ‘met de paplepel’ ingebracht. Nu moeten we flink wennen aan een heel andere volgorde in de zinsopbouw, geen lidwoorden en verder alles wat je zeggen wil in reusachtige vervoegingen van werkwoorden en zelfstandig naamwoorden. Marjolein geniet en Marco zweet. Wacht maar tot we met de mensen kunnen gaan praten…

Onze kamer beneden is al ingericht met de meegebrachte spullen. Er hangen drie kastjes van Ikea met daarin onze kleren, toiletspullen en medicijnvoorraad. Daarvoor was nog net genoeg ruimte. ’s Nachts neemt de klamboe namelijk het grootste deel van onze kamer in beslag.

Buiten staat onze tuintafel met de tuinstoelen. Wie had gedacht dat die nog vanuit Nederland met de boot, via Paramaribo, naar Lawa zouden gaan? We maken er goed gebruik van door ons huiswerk eraan te maken.

Aan de andere kant van het dorp wonen mensen waar we het goed mee kunnen vinden. Anna is heel goed in het rustig uitspreken van de taal. Ze spreekt ook Sranan Tongo, dus als we er in het Wajana niet uitkomen, dan helpt het Sranan ons verder. Ik heb in een kladboekje al heel wat woorden staan. Grappig vind ik dat ‘omo’ hand is en ‘pupu’ voet. ’t Is maar een weet. Daarnaast staat er het nodige aan huis-, tuin- en keukentaal in mijn boekje.

De waterpomp was al binnen enkele dagen geplaatst. Nu zelfs met een overkapping tegen de regen en de zon. De toren loopt nu regelmatig vol. In Maripasoula kochten we nog wat waterleidingspijpen en de nodige T-stukken en bochten waarmee we de beide torens met elkaar hebben verbonden. Ook hebben we alvast de kranen van de douche en wasbak beneden aangelegd.

Groeten, Marco en Marjolein