Op dit moment verblijven we een paar dagen in Paramaribo. We zijn dinsdagmiddag ingevlogen met de MAF. De afgelopen week was ons luchtruim afgesloten voor de burger luchtvaart. Dit was in verband met een zeer geslaagde actie van het Nationaal leger van Suriname in samenwerking met het leger van Frans Guyana, gericht op een aantal leden van een Braziliaanse bende. Deze hadden niet ver bij ons vandaan een Franse legerhelikopter neergehaald waarbij een aantal militairen zijn gesneuveld. Na deze ernstige geweldsuitbarsting hebben de autoriteiten van beide landen de handen ineen geslagen en een klopjacht op de bende ingezet. Een aantal van hen zijn op Surinaams grondgebied overmeesterd en naar Paramaribo gebracht.

Wij zijn blij dat we deze week weer konden vliegen en toen we hoorden dat de MAF dinsdag een vlucht naar Lawa had hebben we de gelegenheid aangegrepen om met hen naar de stad te komen. Daar hoorden we dat we onze verblijfsvergunning hebben gekregen voor een periode van twee jaar. Dat scheelt volgend jaar een hoop gedoe om alles weer te gaan verlengen. Komende maandag vliegen we weer naar Lawa, nu zonder Roy en Margaret. Zij blijven in de stad en voegen zich pas begin augustus weer bij ons in het bos. Wij zien er best naar uit om straks een aantal weken samen in het huis te kunnen zijn en onze weg te vinden naar de mensen in het dorp.

Kinderen spelen op het balkon

In het dorp hebben ze geen speeltuin. Er is wel een voetbalveld en een volleybalveld. Daar wordt door de volwassenen en de tieners veel gebruik van gemaakt. Voor de kinderen is er eigenlijk niets in het dorp. Daarom staat er bij ons op het balkon een spelletjeskast met puzzels in allerlei varianten.Marjolein kwam er zelfs een puzzel uit haar kindertijd tegen. Dan weet je ook meteen de herkomst van de spellen en puzzels: Amerika en Nederland. ’s Middags na het rusten, dus zeg vanaf een uur of 3 mogen de kinderen komen spelen. Op zaterdag mogen ze de hele dag komen en op zondag is de spelletjeskast op slot. Er wordt heel regelmatig gespeeld op het balkon. We horen de kinderen Wajana en Frans door elkaar heen praten omdat de kinderen hier aan de Franse kant op school gaan. In het dorp is (nog) geen school. Regelmatig komen de kinderen een zak met lemmetjes (limoenen) brengen. Daar krijgen ze ook weer wat voor terug: een aantal snoepjes, een paar dingen voor in het haar, een t-shirt.

Vorige week hadden we zeker vijftig lemmetjes in huis. We zijn dan ook flink bezig geweest met allerlei recepten waar we lemmetjessap in konden verwerken.

In verband met de zomervakantie komt er de komende weken om de andere week een bericht van ons op ons weblog. Goede vakantie toegewenst en graag tot ziens in September.